Los Syna i Matki

Dróżki Matki Bożej: Serce i róża

Dróżki Matki Bożej zaczynają się kaplicą Matki Bożej Bolesnej, wchodzącą w skład dawnych murów obronnych klasztoru, a kończą na Placu Rajskim przed bazyliką. Biegną w odwrotnym kierunku niż dróżki Pana Jezusa.
Połowa stacji znajduje się w tych samych obiektach, które tworzą dróżki Pana Jezusa. Kilka innych, o prostej architekturze, dodano w XVIII-XX wieku jako uzupełnienie. A jednak nie można powiedzieć, że dróżki Matki Bożej są mniej ważnym dodatkiem do dróżek Pana Jezusa. Zarówno rozmieszczenie najważniejszych kaplic poświęconych Matce Bożej, jak i ich symboliczna architektura są ważnym dopełnieniem idei jaka przyświecała twórcom Kalwarii.
Dróżki Matki Bożej dzielą się na trzy części: Boleści, Zaśnięcia (Pogrzebu) i Wniebowzięcia. Założył je Jan Zebrzydowski, syn Mikołaja, twórcy kalwarii.

Kaplica Serca Matki Bożej
Kaplica ta była niegdyś zwana Kaplicą Płaczu. Jej obecna nazwa pochodzi od symbolicznego kształtu – kształtu serca. Upamiętnia ona spotkanie Matki z Synem podczas Drogi Krzyżowej.
Kaplica została wybudowana według projektu Paula Baudartha w 1615 roku. Na jej kształt zasadniczy wpływ miał fundator dróżek, wojewoda krakowski Mikołaj Zebrzydowski.
Kaplicę nakrywa kopuła w kształcie serca. Wewnątrz znajduje się polichromia i malowidła na srebrnej blasze Władysława Lisowskiego z 1936 roku. Przedstawiają one Matkę Bożą Bolesną i Chrystusa pod krzyżem.
Ta niezwykła kaplica, jedna z najpiękniejszych, stoi pomiędzy kaplicą Pierwszego Upadku a kaplicą Cyrenejczyka i wchodzi w skład również dróżek Pana Jezusa.

Kaplica Omdlenia Matki Bożej
Dodano ją dopiero w 1869 roku. Jej twórcą jest brat zakonny Dydak Baturyna. Zbudował ją po powrocie z pielgrzymki do Ziemi Świętej. Nawiązuje do orientalnych wzorów tego typu budowli. Zwieńczona jest strzelistymi obeliskami. Ma charakter baldachimu nakrywającego umieszczony na postumencie posąg Matki Bożej.







Domek Matki Bożej
To jedna z najpiękniejszych kaplic kalwaryjskich, wybudowana w latach 1612-1614 przez Paula Baudartha, przy współudziale Mikołaja Zebrzydowskiego. Została zbudowana na kształt kwiatu róży, złożonego z sześciu płatków.
Róża była w chrześcijaństwie ważnym symbolem Bożej miłości już w średniowieczu. Podobnie jak lilia stała się też znakiem czystości. W czasach budowy kaplicy była uważana przede wszystkim za symbol maryjny. Nie jest przypadkiem, że do nazwy tego kwiatu nawiązuje nazwa modlitwy różańcowej.
Oryginalność kaplicy podkreśla brak tynku. Twórcy zachowali naturalny koloryt cegły, z której kaplicę wykonano. Domek Matki Bożej nawiązuje do oryginalnej budowli z Nazaretu przeniesionej do Loreto (Włochy). Tamten Domek jest jednak prostokątny.
Płaskorzeźby wewnątrz przedstawiają Chrystusa ukazującego się Matce po Zmartwychwstaniu oraz Maryję ze św. Janem Ewangelistą.


Wieczernik
Wieczernik, podobnie jak Domek Matki Bożej, stoi obok Domu Kajfasza. To budowla prostokątna o sklepieniu nieckowym, zbudowana przez Baudartha w latach 1612-1614. Dach pierwotnie czterospadowy, kryty gontem, wymieniony został w r. 1910 na mansardowy (łamany), pokryty dachówką.
Obecnie jest to kościół należący tylko do dróżek matki Bożej. W XVII wieku jednak tam rozpoczynała się kalwaryjska Droga Męki Pańskiej. Z Wieczernika wyruszano do Ogrójca.
Wewnątrz znajdują się obrazy Jana Jerzyczka z ok. 1818 r.: "Wieczerza Pańska" i "Wyjście Zbawiciela z uczniami z Wieczernika".






Kościół Grobu Matki Bożej
Ta dwupoziomowa świątynia łączy dróżki Pana Jezusa i Matki Bożej. Tu umieszczono bowiem również stację pożegnania Jezusa z Matką. Do pierwotnego założenia Paula Baudartha z lat 1611-1615, dobudowano w roku 1630 barokową kruchtę, zakłócając pierwotną, symboliczną wymowę świątyni. Baudarth zbudował ją bowiem w kształcie sarkofagu. Dzisiaj ta część znajduje się we wschodnim przyziemiu.

Wszystkie zdjęcia pochodzą ze strony internetowej sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej