Niedziela Palmowa (A)

Odpowiedzialność, miłość, posłuszeństwo

Piotr Blachowski

Niedziela Palmowa, w czasie której wspominamy triumfalny wjazd Chrystusa do Jerozolimy, jest jakby świątecznie przystrojoną bramą wprowadzającą nas w Wielki Tydzień. To tydzień Męki Pana Naszego Jezusa Chrystusa, w czasie którego kościół kieruje nasze myśli i serca, nasze spojrzenia na Krzyż wiary i nadziei, Krzyż Odkupienia człowieka i świata. Niedziela Palmowa przypomina nam wstrząsające wydarzenia: z jednej strony możemy podziwiać triumfalny wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy, z drugiej strony śledzimy tragedię Wielkiego Piątku.    

A jednak stało się, rozpoczął się proces powrotu człowieka do Boga. Dzięki Chrystusowi nasze usynowienie nabrało wyrazistości i realności. I to trwa do dziś. Historia, którą poznajemy poprzez czytania z Pisma Świętego, uczy nas realizmu chrześcijaństwa, uczy nas wyczekiwania na to, co ma się zdarzyć, a jednocześnie uczy nas pokory i miłości.

To, co dzisiaj przekazują nam czytania, a szczególnie Ewangelia, to obraz wielkiej tragedii, a zarazem wielkiego poświęcenia Jezusa. To obraz brutalności i obłudy tłumu, a z drugiej strony cierpienia Syna proszącego o zbawienie świata, Matki, na wpół przytomnej z żalu i bólu, uczniów, którzy prawie z obłędem w oczach są świadkami śmierci Jezusa. A równocześnie jest to moment narodzin Zbawienia dla całej ludzkości.

Ewangelia uczy nas także tego, jak Jezus Chrystus określił Eucharystię – nasz pokarm i  bilet do życia wiecznego: „bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów. Lecz powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z tego owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę z wami nowy, w królestwie Ojca mojego».” (Mt 26,28-29).

Wprowadzając nas już bezpośrednio w klimat Wielkiego Tygodnia, Ewangelia relacjonuje przebieg całego Misterium Męki i Śmierci Pana Jezusa, na każdym kroku podkreślając olbrzymi ciężar odpowiedzialności. Przyjęcie śmierci krzyżowej za nasze grzechy, a w rezultacie nasze Zbawienie, wynika z wielkiej Miłości do nas, ludzi, i z nadzwyczajnego posłuszeństwa wobec Boga Ojca. To posłuszeństwo widoczne jest w każdej chwili, począwszy od sądu, poprzez biczowanie, drogę na Golgotę, aż do Śmierci na Krzyżu.

Trzeba, byśmy zapamiętali trzy ważne słowa: odpowiedzialność, miłość i posłuszeństwo, które spowodowały tak niesamowity zwrot w życiu całej rodziny ludzkiej, zmieniły porządek historii, odmieniły nasz los. Warto się nad nimi zastanowić w przededniu Wielkiego Tygodnia.

Jezu Chryste uwielbiany, a później wyszydzany i ukrzyżowany, pozwól nam pojąć ogrom Twojej odpowiedzialności, miłości i posłuszeństwa, byśmy mogli zrozumieć Twoją śmierć Krzyżową, czekali na Twoje Zmartwychwstanie, a w konsekwencji na  Paruzję.