Słowo Boże w życiu i misji Kościoła

c - W egzegezie i w teologii

24. “Niech studium ksiąg świętych stanie się niejako duszą świętej teologii”Niewątpliwie osiągnięcia w tej dziedzinie po Soborze Watykańskim II pobudzają nas do wychwalania Pana za łaskę Jego Ducha prawdy. Z drugiej strony, skoro Słowo Boże rozbiło wśród nas swój namiot (por. J 1, 14), nie ulega wątpliwości, że sam Duch skłania nas do rozważenia nowych dróg, które Słowo chce urzeczywistnić pośród ludzi naszych czasów, wzywając nas, byśmy przyjęli wyzwania i oczekiwania dzisiejszej ludzkości względem Słowa.

Zagadnienia, które dziś bardzo wyraźnie wysuwają się na pierwszy plan to starania egzegetów i teologów o to, by badać i wyjaśniać Pisma według sensus Ecclesiae, interpretując i głosząc Słowo Biblii w kontekście żywej Tradycji i na odwrót, odkrywając przy tym dziedzictwo Ojców, konfrontując się ze wskazaniami Nauczycielskiego Urzędu Kościoła i pomagając mu w sposób lojalny i mądry w wypełnianiu jego zadań.

W tym kontekście warto przypomnieć wytyczne Optatam totius na temat nauczania teologii, a tym samym ustalania metodologii teologicznego kształcenia pasterzy. Wytyczne te w dużej mierze oczekują jeszcze na realizację. A przecież wskazany przez nie kierunek, w oparciu o tematy biblijne, wytycza drogę, która w trakcie studiów i nauczania może zapewnić odpowiednią syntezę tak w prezbiterach, jak i, pośrednio, w ludzie Bożym. Ponowne odkrycie tychże wskazań soborowych przyczyniłoby się do wzbogacenia samego Słowa Bożego, aktualizowanego z myślą o nauczaniu różnych dyscyplin teologicznych, zawsze w twórczej dialektyce z auditus culturae.

Szczególną uwagę trzeba poświęcić relacji między Objawieniem Bożym a myślą i życiem współczesnego człowieka. W tym kontekście sytuuje się zadanie refleksji w świetle Słowa Bożego nad aktualnym tendencjami antropologicznymi; nad relacją między rozumem i wiarą, które “są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy” i pośredniczą w poznaniu jednej prawdy, która pochodzi od Boga; nad dialogiem z wielkimi religiami, którego celem jest budowanie, w imię Boże, świata bardziej sprawiedliwego i bardziej pokojowego.

Od uczonych wspólnota chrześcijańska oczekuje, że z zapałem, korzystając z “odpowiednich pomocy”, będą pomagać szafarzom Słowa Bożego dawać ludowi Bożemu “pokarm Bożych Pism dla oświecenia umysłu, umocnienia woli i rozpalenia serc miłością Boga”.