Odpowiedź na ukryte pragnienia

On oddał życie i każdego dnia składa Ofiarę z Samego Siebie na ołtarzach świata, by to, co w nas umarło mogło znów ożyć. Nowe życie rodzi się przez wiarę, która pozwala rozpoznać w Eucharystii Boga Żywego i przebywać w tej przemieniającej Obecności.

Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie (J 6, 53b).

Kto spożywa Jego Ciało doświadcza w swoim życiu czegoś na wzór rozmnożenia chleba, o którym czytamy w ewangelii. Chrystus nie tylko wypełnia pustkę, nadaje sens, ale przepełnia szczęściem i radością, której nic nie jest w stanie na stałe odebrać. A tęsknota staje się nadzieją na Niebo. Miłość tak przepełnia serce, że człowiek chce obdzielić też innych tymi koszami ułomków, które zbiera w sercu, kiedy Chrystus małe i niedoskonałe pragnienia przemienia w Siebie.

Święty Brat Albert Chmielowski prosił w modlitwie Boga, by mógł być jak chleb, który dla wszystkich leży na stole, z którego każdy może kęs dla siebie ukroić i nakarmić się, jeśli jest głodny. Bo Miłość chce być rozdawana nawet tym, którzy być może nie wierzą w swój głód.