[Apostołowie] trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa, i Jego braćmi (Dz 1,14).

Kościół to wspólnota modlących się. Wzorem pozostaje Maryja, która swoim życiem wypełniła wolę Bożą. Nasza niebieska Matka jest przyzywana w modlitwie jako Królowa Różańca Świętego. Dzięki Niej – i z Nią – wchodzimy „w kontemplację piękna oblicza Chrystusa i w doświadczanie głębi Jego miłości” (RVM 1). Św. Ludwik Grignon de Montfort zauważa, iż „Ktokolwiek jest formowany w Niej i pozwala się kształtować przez Nią, otrzymuje rysy Jezusa Chrystusa, prawdziwego Boga”.

Kiedy odmawiamy tajemnice różańca, zapraszamy do naszego życia Maryję. Różaniec jest rozważaniem w sercu spraw, które Bóg uczynił i które dotąd czyni w historii i ludzkich sercach. Tak jak psalmów nie da się oderwać od historii Izraela, tak Różańca nie da się oderwać od historii zbawienia w Jezusie Chrystusie. Bóg chciał, abyśmy wszystko mieli przez Maryję.

Prawdziwy Różaniec tętni życiem Maryi i życiem Jej Syna. Papież Paweł VI bardzo konsekwentnie unikał tradycyjnego zwrotu „odmawiać Różaniec”, zastępując go wyrażeniem „medytować, rozważać Różaniec”. I o to właśnie w Różańcu chodzi. Wzywając nas do modlitwy, Królowa Różańca Świętego zaprasza nas do swego życia i do życia Jej Syna.

Proart Foto & Design Studio Schubert - Ave Maria po polsku