Krzyżu Chrystusa

Krzyżu Chrystusa, bądźże pochwalony,
na wieczne czasy bądźże pozdrowiony!
Gdzie Bóg, Król świata całego
dokonał życia swojego.

Krzyżu Chrystusa, bądźże pochwalony,
na wieczne czasy bądźże pozdrowiony!
Ta sama Krew Cię skropiła,
która nas z grzechów obmyła.

Krzyżu Chrystusa, bądźże pochwalony,
na wieczne czasy bądźże pozdrowiony!
Z Ciebie moc płynie i męstwo,
w Tobie jest nasze zwycięstwo!

Pochwała i cześć oddawana krzyżowi nie jest kultem przedmiotu. Krzyż, jako znak, odsyła nas do poznania i przyjęcia całej prawdy o Jezusie Chrystusie.

W pierwszej zwrotce autor mówi o tym, że na krzyżu umarł Bóg, Król całego świata. Ale czy może umrzeć nieśmiertelny Bóg? Patrząc na krzyż nie możemy zatrzymać się jedynie na wymiarze ludzkiego cierpienia. Nie możemy patrzeć na krzyż tylko, jako na miejsce Męki i śmierci Boga-Człowieka. To prawda umarł tam Jezus, prawdziwy Bóg i prawdziwy Człowiek. Ale cała prawda o Chrystusie to krzyż zwycięski. Cała prawda o Bogu to życie, które przekracza ludzką rzeczywistość.

Jego krew, która skropiła drzewo krzyża, obmyła też serce każdego człowieka, gładząc grzechy ludzkości i nasze osobiste winy. To miejsce kolejnego z Boskich paradoksów. Chrystus stał się grzechem (por. 2 Kor 5,21), byśmy my mogli stać się święci Jego świętością.

Krzyż był i jest uważany przez wielu za znak hańby, znak słabych i przegranych. Ale krzyża nie da się skompromitować, bo Bóg wypełnił ten znak swoją treścią. Kto próbuje nadużyć znaku krzyża, tak naprawdę kompromituje sam siebie.

Z tego zwycięstwa krzyża płynie nadzieja dla wierzących w Chrystusa. Tak jak chrześcijanin powinien wziąć swój krzyż i naśladować Chrystusa (por. Mt 16,24), tak też na wzór pierwszego zmartwychwstałego spośród tych, którzy umarli (por. 1 Kor 15,20-23) tak też my zwyciężymy.

I w tym świetle możemy przeczuwać, że żyć tak jak On, to coś więcej niż naśladować Go…

Dominikanie.pl Krzyżu Chrystusa [#03] Pieśni wielkopostne || Edycja 2021