Przemienić kryzys w rozwój [2]

Pluralizm, jakiego obecnie doświadczamy, nie jest czymś złym. Różnorodność powołań może być ubogacająca. Kiedy staje się kryzysem? Wtedy, gdy w rozeznaniu poszło coś nie tak: 1) Nie potrafiłem docenić wcześniejszych faktów, sygnałów, posiadanych predyspozycji jako czegoś, co ukierunkowuje mój wybór drogi życiowej. Zabrakło też odwagi, by pójść za tym; 2) Nie uznałem czegoś za powołanie; 3) Nie mam (czy też nie znam) tych kryteriów, które określają powołanie.

A po latach, gdy w życiu dzieje się źle, łatwo zanegować własną decyzję o wyborze powołania i wycofać się z niej poprzez mechanizmy racjonalizacji.

Potrzeba więc nie tylko zmobilizowania wszystkich sił, by dobrze i właściwie rozeznać swoją drogę życia, ale i potem, by nie dać sobie wmówić, że to była pomyłka. Pomyłka, czyli rozminięcie się z prawdą. A okazuje się, że za późniejszą sytuację kryzysową może odpowiadać brak kontynuacji powołania. Nie rozwijam już, nie pielęgnuję tego, co wybrałem. Przez czyny, postawy i inne aktywności rozmijam się z istotą swego powołania, zagubiając się w świecie.

Przykład św. Jadwigi Królowej i wierność rozeznanemu zamysłowi Boga wobec Jej życia uczy nas, jak wielki ma to wpływ na kształt społeczeństwa, polityki, wyznania wiary, sposobu ewangelizacji. Może być miejscem dawania świadectwa lub zgorszenia, nawet ruiny życia. 

s.Alicja Rutkowska Św. Jadwiga Królowa wobec sytuacji kryzysowych. Cz. II – Kryzys wyboru drogi życiowej.