Przemienić kryzys w rozwój [3]

Dlaczego Jadwiga może inspirować przywódców? Przez wiarę oraz miłość do Boga i Ojczyzny. Jako chrześcijanka wiedziała, że podstawową rzeczą, jeśli chodzi o przywództwo, jest odniesienie do Pana Jezusa, który pokazuje, jak głęboko osadzona jest Jego godność królewska. Polega ona na służbie: „kto by między wami chciał stać się wielkim, niech będzie waszym sługą” (Mt 20,26). On, prawdziwy Syn Boży i Człowiek „uniżył samego siebie” (Flp 2,8). Tak więc im niżej schodzę w służbie, tym bliżej jestem Jezusa. Wtedy cała moja siła jest z Niego. Takie  przywództwo staje się bezpieczne, wyzute „ze swoich pożytków”, nie ma tu gry czy manipulacji. A odpowiedzialność jest wobec samego Boga, którego wsparcie przekracza ludzkie możliwości.

Św. Benedykt w swej Regule zauważył, iż od duchowości opata zależy jakość klasztoru. Dziś podobne stwierdzenie można wyczytać w dziełach Williama Edwarda Deminga, profesora amerykańskiego, który zreformował przemysł Japonii. Mówił on, że od duchowości szefa zależy 90% skuteczności firmy.

Św. Jadwiga jako Królowa jest przykładem żywo ilustrującym wymienione wyżej rzeczy. Wiemy, że Pani Wawelska przed podjęciem ważnych decyzji miała wiele nieprzespanych nocy. To, co rozpoznała na modlitwie, przeradzało się w czyn. Była skuteczna, bo nie była sama.

Jej geniusz kobiety pozwolił dostrzec w królu Władysławie Jagielle charakter przywódcy i uznać go. Dzięki temu ich współrządy zjednoczyły Polskę i Litwę (największe w Europie państwo wielonarodowe i wielowyznaniowe).

s.Alicja Rutkowska Św. Jadwiga Królowa wobec sytuacji kryzysowych. Cz. III – Kryzys przywódcy.