Dla Twojej chwały

Z Kantyku Trzech Młodzieńców – z Księgi Daniela

Błogosławione jest imię Twoje
pełne chwały i świętości,
uwielbione i wywyższone na wieki.

Śpiewali w rozpalonym piecu. Wśród ognia wysławiali tego, który rządzi światem. I ich, wiernych Mu, uratował od śmierci w płomieniach; ogień nic im nie zrobił. Bóg może wszystko. Dlatego wzywali całe stworzenie do wychwalania Pana: aniołów, niebo, wody, słońce, księżyc, gwiazdy, deszcze, rosy, wichry; ogień i żar, upał i chłody... Wszystko to wychwala Boga i bez naszej zachęty. Bo jest świadectwem Jego wielkości... A my? Jego najdoskonalsze dzieło?

Wzdrygałem się kiedyś, Boże, słysząc, że stworzony zostałem dla Twojej chwały. Bo wydawało mi się, że to znaczy też, iż oczekujesz ciągłych pochwał. A przecież wiem, że tak nie jest; żeś, jak nam to objawiłeś w Jezusie, cichy i pokorny. Dziś jednak chyba lepiej to bycie dla Twojej chwały rozumiem. Że nie chodzi tylko o to, że prócz aniołów człowiek jest jedynym, który Twoją wielkość może docenić. Raczej o to, że dałeś nam tak wiele, że naprawdę jest za co Ci dziękować i Cię chwalić. Bo czego bym o Twojej wielkości nie powiedział, zawsze będzie to, w stosunku do tego, co nam, ludziom dałeś, za mało. Ta moja wdzięczność, choć jej się nie domagasz, zwyczajnie Ci się należy. Dziękuję, że to zrozumiałem. Dziękuje, że już nie próbuję od Ciebie wymagać, żądać, z niecierpliwością oczekiwać, ale że wiem, że wszystko co mam zawdzięczam Tobie. I że jeśli oczekuje więcej, to z nadzieją bez pośpiechu, wiedząc, że wiesz co robisz... Pomóż mi Boże, tak żyć, by nie tylko słowa modlitwy, ale całe moje życie było jednym wielkim oddawaniem Ci czci.

Inne teksty z tego cyklu znajdziesz TUTAJ