To dzięki Wybawicielowi

Z Psalmu 18

Miłuję Cię, Panie,
Mocy moja,
Panie, Opoko moja i Twierdzo,
mój Wybawicielu.

To Psalm wychwalający Boga za siłę, jaką daje psalmiście w walce z przeciwnikami. Czytamy w nim dalej między innymi:

On daje moim nogom rączość nóg łani
i stawia mnie na wyżynach,
On ćwiczy moje ręce do bitwy,
a ramiona - do napinania spiżowego łuku.
Dajesz mi tarczę Twą dla ocalenia,
i wspiera mnie Twoja prawica,
a Twoja troskliwość czyni mnie wielkim.
Wydłużasz mi kroki na drodze
i stopy moje się nie chwieją.
Ścigam mych wrogów i dopadam,
a nie wracam, póki nie zginą.

Bóg dodaje siły. To modlitwa uwikłanego w nieustającą walkę. Tak bywa. Nieraz wydaje się nam, ze patrząc tylko po ludzku, nie powinniśmy dać rady walącym się na nas obowiązkom. Zwłaszcza gdy w ma się w otoczeniu takich, którzy jak tylko mogą usiłują nam przeszkadzać. Ale gdy Bóg wspomaga, nie ma rzeczy niemożliwych; można dokonywać czynów  nadludzkich. Byle nie wpaść w pychę i nie zacząć mówić: patrzcie, to ja, to ja jestem takim mocarzem...

Powtarzam, Boże, za psalmistą: „Miłuję Cię, Panie, Mocy moja, Panie, Opoko moja i Twierdzo, mój Wybawicielu”. Tak, kocham Cię, bo jesteś moim obrońcą. Tyle razy wydawało mi się, że to już koniec, że zostanę zniszczony... A Ty mnie obroniłeś i pozwoliłeś mi walczyć dalej. Walczyć i nawet odnosić drobne zwycięstwa. Choć wedle ludzkich rachub nie powinienem mieć już na coś takiego siły, udało się, bo Ty mi sił dodałeś. Dziękuję Ci za to. Dziękuję, że ciągle jeszcze trochę sił zostało, że ciągle idę. Że trwam...

Inne teksty z tego cyklu znajdziesz TUTAJ