Zdać ten egzamin

Z Psalmu 22

Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą,
wykrzywiają wargi i potrząsają głowami:
«Zaufał Panu, niech go Pan wyzwoli,
niech go ocali, jeśli go miłuje».

Psalm 22 to psalm będący prorocką zapowiedzią męki Jezusa Chrystusa. Przedstawiona została z takimi szczegółami, jakby napisał go świadek tego wydarzenia. A jednak nie, to było proroctwo. I mimo iż tak wyraźne, mimo iż Jezus przypomniał je wisząc na krzyżu – psalm rozpoczyna się słowami „Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?” – świadkowie tamtych wydarzeń nie zrozumieli. Bo zrozumieć nie chcieli...

Moi wrogowie, Boże,  nie mówią „zaufał Panu, niech go Pan wyzwoli, niech go ocali, jeśli go miłuje”. Raczej są zdania, że to ich sprawa, a Ty, Twoja wola, Twoje przykazania, nie mają tu nic do rzeczy. Jakby ich stosunek do mnie, to jak mnie traktują, były wyjęte spod Twoich przykazań. I szydzą ze mnie. Nie szanują, robią na złość, prowokują, traktują jak durnia, który nic nie rozumie, wciągają w to też innych... Tak, gdy przesadzą udają życzliwych. Udają, bo gdyby naprawdę byli życzliwi przeprosiliby za skierowane wobec mnie groźby, odwołali zapowiedziane szykany. Ale nie. Tkwię więc w niepewności, a oni się napawają swoją nade mną władzą... Czasem mam pretensje do Ciebie Boże, że na to pozwalasz. Ale już wiem, już rozumiem. To czas próby. Muszę zdać ten egzamin z bycia chrześcijaninem...

Inne teksty z tego cyklu znajdziesz TUTAJ