Dla Boga ważny

Z Psalmu 8

O Panie, nasz Panie,
jak przedziwne jest Twoje imię po całej ziemi.
Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz,
czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego?

Psalm 8 to pieśń zadziwienia nad miłością Boga do człowieka; nad wywyższeniem go ponad inne stworzenia. No bo faktycznie: kim dla Boga musi być człowiek, skoro wolno mu podporządkować sobie otaczający go Boży świat? Skoro może nie tylko zbierać, co ziemia urodzi, ale i uprawiać, wycinając jedne rośliny, a pozwalając rosnąc innym? Skoro może nie tylko polować, ale i hodować? Skoro może budować u ujarzmiać? Skoro może tak mocno ingerować w Boże stworzenie i dostosowywać je do swoich potrzeb?

Patrząc z perspektywy nowotestamentalnej trzeba by też zapytać: kim jest dla Boga człowiek, skoro dla jego zbawienia, dla jego życia wiecznego, posłał swojego Syna na świat? I pozwolił, by dla tego naszego zbawienia Jego Syn tak bardzo cierpiał? Z naszych, ludzkich rąk?

Zdumiewające.

Boże, jestem nikim. To znaczy byłbym nikim, gdyby nie Ty. Bo niby dlaczego miałbym być ważniejszy od innych Twoich stworzeń? Jestem ważniejszy – także dla świata aniołów –  tylko dlatego, że Ty tak zdecydowałeś. Ty dałeś mi rozum, wolną wolę, Ty uzdolniłeś mnie do miłości. Ty chcesz, żebym kiedyś był blisko Ciebie w niebie. Niepojęta jest dla mnie Twoja miłość ale cieszę się, że jest; że Ci na mnie i na każdym człowieku zależy.

I zdaje sobie sprawę, że gdyby nie Twoja wola, faktycznie byłbym nikim. Gospodarząc na tym świecie byłbym tylko szkodnikiem niszczącym Twoje dzieło. Ale tak nie jest. Z woli, z Twojej miłości, jestem wśród stworzeń najważniejszy. Gdy słyszę, że jednak, że lepiej by ziemi było bez nas, ludzi, to nie mam wątpliwości, że te podszepty pochodzą od tego, który nas nienawidzi i robi wszystko, by nas od Ciebie odciągnąć.

Dziękuję Ci Boże, że dla Ciebie jestem kimś.