Pomóż mi ufać

Z Psalmu 93

Pan króluje, oblókł się w majestat,
Pan wdział potęgę i nią się przepasał.
Tak świat utwierdził,
że się nie zachwieje.

To Psalm wychwalający wielkość Stwórcy świata i wzywający do zaufania Mu… Jakże dziwnie, wręcz śmiesznie wygląda, gdy człowiek uważa, że może poprawiać Boga… Jest prochem, pyłem i niczym a wydaje mu się czasem, że jest mądrzejszy i lepszy, bardziej szlachetny od Boga…

Boże, wszystko co mam, zawdzięczam Tobie. Wiem, że jesteś wielki i potężny. Nadziwić się nie mogę, że nas, lichych ludzi, tak bardzo umiłowałeś. Ale przyznaję, czasem Cie nie rozumiem. To znaczy na pewno nie rozumiem wielu rzeczy i spraw, ale czasem wydaje mi się, że gdybym to ja zdecydował, zdecydowałbym lepiej… Nie rozumiem czemu nie wysłuchujesz moich próśb, gdy proszę o coś dobrego. Nie rozumiem, ale wiem, że na pewno nie chcesz  niczego złego; że jeśli prowadzisz trudnymi drogami, jeśli nie zwalczasz natychmiast jakiegoś zła, to widać masz w tym jakiś głębszy plan. Przepraszam że jak Adam i Ewa w raju, nie rozumiejąc tracę zaufanie… Pomóż mi ufać…