Kard. You: nadal warto być kapłanem

Wielu jest jednak kapłanów, którzy doświadczają trudności i cierpienia. Co Ksiądz Kardynał o nich myśli?

- Przede wszystkim jestem tym bardzo poruszony. Niemal całe moje życie poświęciłem trosce o formację kapłańską, towarzyszeniu księżom i byciu blisko nich. Dziś, jako prefekt Dykasterii ds. Duchowieństwa, czuję się jeszcze bliżej kapłanów, ich nadziei i pracy. Nie brakuje elementów niepokoju, ponieważ w wielu częściach świata życie księży jest naprawdę niespokojne. Aspektów kryzysu jest wiele, ale myślę, że przede wszystkim potrzebujemy kościelnej refleksji na dwóch frontach. Po pierwsze: musimy przemyśleć nasz sposób bycia Kościołem i przeżywania misji chrześcijańskiej, w skutecznej współpracy wszystkich ochrzczonych, ponieważ księża są często przeciążeni pracą, z tymi samymi zadaniami - nie tylko duszpasterskimi, ale także prawnymi i administracyjnymi - jak wiele lat temu, kiedy było ich więcej. 

Po drugie, musimy zrewidować profil kapłana diecezjalnego, ponieważ nawet jeśli nie jest on powołany do życia zakonnego, musi na nowo odkryć sakramentalną wartość braterstwa, poczucia się jak w domu w prezbiterium, razem z biskupem, swoimi braćmi kapłanami i wiernymi, ponieważ szczególnie w dzisiejszych trudnościach ta przynależność może go wspierać w posłudze duszpasterskiej i towarzyszyć mu, gdy samotność staje się uciążliwa. Istnieje jednak potrzeba nowej mentalności i nowych ścieżek formacyjnych, ponieważ często ksiądz jest wychowywany na samotnego lidera, "jednego człowieka odpowiedzialnego", a to nie jest dobre. Jesteśmy mali i pełni ograniczeń, ale jesteśmy uczniami Mistrza. Poruszeni przez Niego możemy zrobić wiele rzeczy. Nie indywidualnie, ale razem, synodalnie. "Uczniami misjonarzami", powtarza Ojciec Święty, "można być tylko razem".

Czy kapłani są "przygotowani" do radzenia sobie z dzisiejszą kulturą?

- Jest to jedno z głównych wyzwań, przed którymi stoimy dzisiaj zarówno w formacji początkowej, jak i stałej. Nie możemy pozostać zamknięci w formach sakralnych i uczynić z kapłana zwykłego administratora obrzędów religijnych; dziś przeżywamy czas naznaczony licznymi globalnymi kryzysami, z pewnymi zagrożeniami związanymi ze wzrostem przemocy, wojną, zanieczyszczeniem środowiska i kryzysem gospodarczym, które następnie odbijają się na życiu ludzi w kategoriach niepewności, udręki i lęku o przyszłość. Istnieje wielka potrzeba kapłanów i świeckich zdolnych do niesienia wszystkim radości Ewangelii jako proroctwa nowego świata i kompasu orientacji na drodze życia. Zawsze jest się uczniem, nawet jeśli jest się diakonem, księdzem czy biskupem od wielu lat. A uczeń zawsze ma coś do nauczenia się od jedynego Mistrza, którym jest Jezus.

Ale czy, zdaniem Eminencji, warto dziś jeszcze zostać księdzem?

- Mimo wszystko nadal warto podążać tą drogą za Panem, dać się Mu uwieść, poświęcić życie dla Jego planów. Możemy spojrzeć na Maryję, tę młodą pannę z Nazaretu, która, choć niespokojna zwiastowaniem anioła, zdecydowała się zaryzykować fascynującą przygodę powołania, stając się Matką Boga i Matką ludzkości. Z Panem nic nigdy nie jest stracone! I chciałbym powiedzieć słowo wszystkim kapłanom, zwłaszcza tym, którzy w tej chwili są zniechęceni lub zranieni: Pan nigdy nie łamie swojej obietnicy. Jeśli was powołał, nie zawiedzie was w czułości swojej miłości, w świetle Ducha, w radości waszego serca. Chciałbym, aby ta nadzieja dotarła do kapłanów, diakonów i seminarzystów na całym świecie, aby ich pocieszyć i zachęcić. Nie jesteśmy sami, Pan jest zawsze z nami! I chce, abyśmy byli szczęśliwi!