Przemieniająca moc miłości

Czy naszym zmarłym zależy na posprzątanych grobach?

- Tego nie wiem. Zależy im na naszej modlitwie. Zależy im, żebyśmy o nich pamiętali i podtrzymywali stały kontakt z nimi. W Kościele wierzymy w świętych obcowanie. To jedna z podstawowych prawd wiary. Mówi o tym, że śmierć nie niszczy naszych ziemskich relacji, tylko je przemienia. Możemy nadal być w relacji z tymi, którzy umarli, szczególnie w sposób duchowy, poprzez modlitwę i wymianę dóbr duchowych. Choć posprzątane groby to też pewien aspekt pielęgnowania tych relacji.

Dlaczego zmarłym zależy na naszej pamięci?

- Kościół naucza o czyśćcu, czyli dochodzeniu człowieka do doskonałej miłości koniecznej do osiągnięcia szczęścia w niebie. Tradycyjnie formułowano te naukę w ten sposób, że popełnione grzechy, odpuszczone w sakramencie pokuty, pociągają jeszcze za sobą karę, którą dana osoba musi ponieść w czyśćcu. Nie powinniśmy jednak patrzeć na to tylko w kategoriach formalno – prawnych. Karę tę należy raczej rozumieć jako umożliwienie pewnego procesu dojrzewania. Kara wynika z godności tego, kto popełnił jakieś przestępstwo; jest wyrazem troski o niego. Kościół naucza też, że my, żyjący, możemy pomagać ludziom oczyszczającym się w czyśćcu. Możemy przyczyniać się do darowania ich kar, innymi słowy pomagać im w dojrzewaniu do nieba. Pomaga im nasza osobista modlitwa, ofiarowana Msza św., uzyskany odpust pod warunkami ustanowionymi przez Kościół. Ta pomoc jest bardzo konkretna, realna.

Co to jest odpust?

- Odpust to darowanie kar, o których mówiłem wcześniej – kar za grzechy już odpuszczone. To pomoc w oczyszczeniu. Odpust może być zupełny lub cząstkowy. Może być ofiarowany za osoby żyjące lub zmarłe. Nauka o odpustach wiąże się z naszym uczestnictwem we wspólnocie Kościoła. Kościół to wspólnota świętych. Należą do niej nie tylko ci, co pielgrzymują na ziemi, nie tylko ci, co oczyszczają się w czyśćcu, ale też ci, co są już w niebie. Zasługi, dobre uczynki, modlitwy tych wszystkich ludzi – to wszystko jest pewnym skarbem, pewną pozytywną, Bożą energią, którą dysponujemy i która może nam pomagać. Może ona również pomagać oczyszczać się tym osobom, które w czyśćcu oczekują na oglądanie Boga.  Kościół ustanawia warunki uzyskania takich odpustów, korzystając z władzy otrzymanej od Pana Jezusa. Powiedział On do Piotra: ”Tobie dam klucze Królestwa Niebieskiego”. Można powiedzieć, że dał Piotrowi i jego następcom klucze do Swojego Domu. Warunki uzyskania odpustu mają sprawić, by dany człowiek bardziej kochał, bardziej dojrzał, bardziej przybliżył się do Boga, był bardziej odpowiedzialny, bardziej relacyjny. Może przez to pomagać też innym.

W jaki sposób zasługi innych ludzi mogą pomagać tym, którzy są w czyśćcu?

- To jest bardzo trudne do zrozumienia dziś. Współcześni ludzie myślą bardzo indywidualistycznie. „Sam sobie zasłużyłem”, „sam sobie zarobiłem”, „sam sobie kupiłem”. Natomiast istnieje bardzo duża zależność miedzy losami jednostki a losami wspólnoty. Jeśli znajduję się we wspólnocie, która jest dojrzała, pełna miłości – to również mnie dotyczy, to również ja na tym korzystam. Miłość otaczająca człowieka przemienia go. Odpusty to nie jest coś, za co można zapłacić, to nie są magiczne rytuały. To musi być rozumiane na zasadzie relacji międzyosobowych. Jeśli te relacje się odpowiednio układają, jeśli człowiek ma wokół siebie ludzi świętych i dobrych – to przemienia też jego, pomaga mu dojrzewać.