Bunt? A po co?

Z Psalmu 47

Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie,
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy i straszliwy,
jest wielkim Królem nad całą ziemią.

Na koniec psalmista doda jeszcze: „Bo możni świata należą do Boga: On zaś jest najwyższy”… To prawda. Jeden jest Bóg i nie ma innego. I Jemu, czy człowiek tego chce czy nie, wszystko jest poddane. Ziemscy władcy, tak nieraz puszący się swoją władzą, praktycznie nic przy Nim nie znaczą…

Uznać to i poddać się Bogu to nie wyraz słabości. To przejaw rozsądku. I nie chodzi nawet o to, że bunt człowieka nic nie da, bo  Bóg jest silniejszy niż wszyscy ludzie razem wzięci. Chodzi o to, że nie ma po co się buntować. Bo Bóg chce przecież naszego dobra. Dobra prawdziwego, nie jego namiastek. I wszystkich, nie tylko tych najsilniejszych…

Boże, wiem że jesteś prawdziwym Panem wszystkiego. I Panem dobrym. Tobie chcę służyć i nigdy nie występować przeciw Tobie. Pomóż mi iść tą drogą.