Bóg wierny obietnicom

 Z Psalmu 132

Pan złożył Dawidowi niezłomną obietnicę,
której nie odwoła:
«Zrodzone z ciebie potomstwo
posadzę na twoim tronie.

Bóg zawsze dotrzymuje swoich obietnic. A nam, o ile wierzymy w Jego Syna, obiecał życie wieczne...

Warto jednak spojrzeć na historię potomków Dawida. Różni byli, nie brakowało wśród nich i bezbożnych. A potem, po upadku Judy, na wiele wieków nie  było już w Izraelu królów. Do czasu, gdy królem został Jezus Chrystus. Który jednak zasiadł nie na tronie ziemskim, ale w niebie...

Bóg spełnia swoje obietnice niekoniecznie tak, jak to nieraz sobie wyobrażamy. To jednak też źródło wielkiej nadziei, gdy wszystko zdaje się być nie takie, jak tego oczekiwaliśmy: Bóg obietnicy dotrzyma, ale do jej spełnienia prowadzić nas może innymi niż się spodziewaliśmy drogami.

Ot, dzisiejsze odchodzenie ludzi od Kościoła. Czy ktoś obiecywał, że ziemia stanie się królestwem Bożym? Czyż Bóg nie zapowiadał jednak, że nadejdą odstępstwa? On jest wierny. Na pewno.

Chciałbym nieraz Boże, iść do nieba drogą łatwa i wygodną. Żeby jedyną na niej trudnością było to, czy chce mi się nią iść. Ale jest inaczej. Moja wiara, a właściwie głównie moja chrześcijańska postawa, próbowana jest w ogniu doświadczeń. I okazuje się nie raz, że moje deklaracje nie pokrywają się z ideałami, którymi niby żyję i o których mówię innym. Pomóż mi zdawać egzaminy z mojego chrześcijaństwa; nie daj, bym któryś oblał. I pomóż mi pokochać tę moją drogę do wieczności taką, jaka jest i jaka jeszcze będzie.