Prawda jest jednak ważna

Z Psalmu 119

Z Twoich przykazań czerpię roztropność,
dlatego nienawidzę wszelkiej ścieżki nieprawej.
(...)
Nienawidzę kłamstwa i nim się brzydzę,
a Prawo Twoje miłuję.

Dzisiejszy psalm responsoryjny to kilka, pochodzących z różnych miejsc cytatów z Psalmu 119. Przytoczone wyżej to wiersze 104 i 163. Dobrano je tak według klucza „nienawidzę nieprawości”, „brzydzę się kłamstwem”. I chyba warto na tych dwóch myślach się zatrzymać.

Nieprawość… Bardzo różna bywa. To wszelka niesprawiedliwość, wszelkie zło. Kłamstwo zaś jest chyba najgorsze z nich. Dlaczego? Bo jest próbą zaciemnienia rzeczywistości. Kłamstwo jest po to, żeby nieprawość nazwać prawością albo przynajmniej sprawić, żeby tak kontrastowo się od prawości nie odróżniała. Kłamstwo sprawia, że człowiek traci punkt odniesienia; nie potrafi wydać sprawiedliwego sądu na temat spraw, w których został okłamany. Pewnie dlatego Bułat Okudżawa w jednej ze swoich piosenek śpiewał, że trzecie kłamstwo rani bardziej niż wróg na wojnie; po prostu, jeśli jest go za dużo, jeśli przekroczona została pewna masa krytyczna, to trudno w takiej rzeczywistości żyć.

Czy nie podobnie jest w naszych czasach? Poziom kłamstwa służącego różnorakiej  propagandzie dawno przekroczył strawialny jeszcze poziom. Pierwszą rzeczą, którą trzeba by zrobić dla uzdrowienia sytuacji, jest sprostowanie kłamstw. Na co się nie zanosi…

Wiem, Boże, że nie zawsze dorastam do ideału Twoich przykazań. Wiem jednak, że masz rację. Że przykazania które nam dałeś, także starotestamentalny dekalog, to prawo dobre i sprawiedliwe. Nie buntuję się. Nie próbuję przekonywać ani świata, ani siebie, że jest inne, lepsze prawo. Ty jesteś Bogiem. Ty masz rację… Czy zresztą mógłbym być mądrzejszy od Ciebie, skoro jestem Twoim stworzeniem?