Bóg jest wielki!

Wielkie są dzieła Pana,
zgłębiać je mają wszyscy, którzy je miłują.

Wielkie? Jeśli się zastanowić, to słowo to nie oddaje prawdziwego ogromu dzieł Boga. Jako Stwórca… Dość powiedzieć, że dziś, mimo tak wielkiego postępu nauki, wiemy niewiele. Nie bardzo rozumiemy świat w skali mikro, nie bardzo ten w skali marko. Nawet podmorskie głębiny… A gdy chodzi o dzieło naszego odkupienia? Jakże rzeczą niesłychaną – to też za małe słowo – jest to, że Bóg stał się człowiekiem, że przyjął nasz ludzki los z wszystkimi tego, nawet najbardziej bolesnymi konsekwencjami… Naprawdę wielkie są dzieła Boga. Nie mieszczące się w naszych głowach.

Kiedy w górach patrzę, Boże, na otaczający mnie świat, doświadczam, jak mały jestem, a Ty, jak wielki. Jeszcze bardziej, gdy patrzę nocą na gwiazdy i uświadamiam sobie, jak wiele tam, daleko w kosmosie, światów, o których nic nie wiem. Ale jeszcze większym – nieustająco! - zdumieniem jest dla mnie, że Ty, tak wielki, stałeś się w Twoim Synu człowiekiem. Że byli ludzie, którzy trzymali Cię na rękach, że byli tacy, z którymi się bawiłeś, z którymi  pracowałeś… Przez to swoje dla nas uniżenie stajesz się w moich oczach jeszcze większy, niż gdybyś tylko był potężny, wszechmocny i wszechwiedzący. Bo jesteś – widzę to – przeogromny w swojej do nas miłości. Dziękuję Ci.