Święty Jan znów kładzie dziś miód na moje zgorzkniałe serce... Bo pisze, że Bóg jest z nami, że poznaliśmy Go i zwyciężyliśmy Złego... Tak, jesteśmy Bogu bardzo bliscy. Dlatego obce może nam być to, czego w świecie tak wiele: „pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha tego życia”. To nie nasz świat, nie nasze życie. My już jesteśmy nie z tego świata. A ten świat... Cóż: „przemija, a z nim jego pożądliwość; kto zaś wypełnia wolę Bożą, ten trwa na wieki”.

Żyć na tym świecie i być nie z tego świata. Fajna sprawa. Jak wędrowiec patrzący z dystansem na wszystkie gry toczące się w społecznościach, w których dane było mu na chwilę tylko się zatrzymać przed ruszeniem w dalszą drogę... To mój świat, ale jednocześnie nie mój świat. Moją ojczyzną jest niebo.

Modlitwa
Dziękuję Ci, Boże, za nadzieję życia wiecznego. Dzięki temu codzienność, gdy sprawy toczą się nie po mojej myśli, tak bardzo jednak nie irytuje. Przecież jestem tu tylko jedna nogą. Drugą już w niebie...