Niekiedy jestem jak Achaz. W swojej dumie i pysze nie dający Bogu szansy. Głuchy na pouczenia proroków. Ślepy na znaki.

Niekiedy jestem jak faryzeusze. Mimo oczywistych cudów domagający się kolejnego znaku. Jakby to, co nie budzi najmniejszych wątpliwości, potrzebowało jeszcze raz potwierdzenia.

Niekiedy jestem jak Zacheusz. Napędzany ciekawością włażę na swoją sykomorę, niczego więcej się nie spodziewając. Przecież Mistrz, wizjoner i prorok, nie będzie interesował się pospolitym grzesznikiem.

Bóg ma klucz. Do serca takich jak serce Achaza. Do serca takich jak serca faryzeuszy. Do serca takich jak serce Zacheusza. Emmanuel jest Kluczem.

Rachunek sumienia

• Moja wdzięczność za znalezioną u Boga łaskę.
• Nie będę prosił… Jak często powtarzam za Achazem?