Stworzony z ziemi; praojciec
wszystkich ludzi; według starszej relacji biblijnej Bóg ulepił go „z
prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia”, potem dopiero
powstały rajski ogród i zwierzęta, które Adam pomagał Bogu nazwać.
Inna wersja mówi, że pierwszy człowiek powstał na samym końcu
stworzenia, kiedy istniał już Eden. Z żebra Adama Bóg stworzył Ewę, na
której widok mężczyzna miał wypowiedzieć słowa: „Ta dopiero jest kością
z mojej kości i ciałem z mego ciała”.
W tradycji żydowskiej Adam był pierwotnie istotą dwupłciową, zaś
powstanie Ewy wiązało się z wyodrębnieniem się z Adama jego żeńskiego
pierwiastka.
W następstwie rozerwania pierwotnej pełni ludzie skazani zostali na
wieczne poszukiwanie swoich „drugich połówek” (zobacz Uczta Platona).
Adam uległ namowom kobiety i zjadł zakazany owoc z drzewa poznania
dobra i zła. Za karę Bóg wygnał pierwszych małżonków z raju. Odtąd Ewa
miała rodzić w bólach, Adam zaś pracować na chleb „w pocie czoła”.
(za: Gość Niedzielny Nr 26/2002)