Mam zaufane do Boga, ale ograniczone. Do wnętrza łodzi.
Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu – dokonuje się we wnętrzu człowieka.
Słowo o Psalmach: Ps 87
Furta kościelna stoi między światem zewnętrznym a wnętrzem przybytku, między targowiskiem a świętością...
Gorejący płomień jest obrazem naszego wnętrza, tego, co silne, co dąży wzwyż i jaśnieje...
Z wnętrza liturgii Kościoła dociera do nas w tych dniach wyraźne zapewnienie: nie jesteśmy sami.
Bóg objawiający się z wnętrza gorejącego krzaka przemawia nie tylko do naszego rozumu, ale i do wyobraźni.
Nierozumni byli Ci faryzeusze. Tak zapatrzeni byli w to, co zewnętrzne, że przestali zwracać uwagę na wnętrze.
Czy należymy do tych, którzy z niepokojem spoglądają we własne wnętrza? Czy współczesny człowiek jest kimś, kto w sobie dostrzega korzeń grzechu?
Skoro Bóg jest pełen troski o człowieka i jego los, to jest obecny we wnętrzu świątyni oraz w nas, żywych świątyniach.
Da się zamknąć Tego, który tchnie kędy chce, prowadzi do całej prawdy, mówi co usłyszy, w jakiejkolwiek liczbie skończonej?