Uroczystość Objawienia Pańskiego (Iz 60,1–6; Ef 3,2–3a.5–6; Mt 2,1–12)
Propozycja homilii na Uroczystość Objawienia Pańskiego. Również do osobistej refleksji nad czytaniami mszalnymi.
Przybyć i oddać pokłon Bogu oznacza uznanie, że to, co mamy, nie wystarcza.
Jedna homilia na Uroczystość Objawienia Pańskiego. Również do osobistej refleksji nad czytaniami Uroczystości.
Chrystus opromienia swym światłem nasze życie i śmierć. Komentarze do liturgii i modlitwa wiernych.
To nie jest tylko nasze dziedzictwo. To nie jest tylko nam dana obietnica. Jesteśmy wybrani nie do tego, by ją posiadać, ale by ją nieść.
Adoracja Boga wyzwala nas z zamknięcia się w sobie, z niewoli grzechu i bałwochwalstwa świata.
Wciąż słyszymy o „magicznych świętach” Bożego Narodzenia. A tymczasem na to miano zasługuje raczej uroczystość Objawienia Pańskiego. Wspominamy wtedy magów (i tych dawnych, i współczesnych), którzy oddają pokłon prawdziwemu Bogu.
Starając się zrozumieć tajemnicze konstelacje gwiazd, znaki na niebie i ziemi, ostatecznie nie poszli za głosem rozumu lecz… serca.
Mędrcy są wzorem nawrócenia do prawdziwej wiary, ponieważ bardziej uwierzyli w dobroć Boga, niż pozorny splendor władzy - powiedział Franciszek podczas Mszy św. sprawowanej w uroczystość Objawienia Pańskiego w Watykanie.
Jeśli coś zależy od Boga, trzeba nam pytać, kim On jest, do kogo mamy się udać, komu wyrazić wdzięczność.