Zaufał młodym

Zabrałem was ze sobą

Gdzie tkwi tajemnica tej niezwykłej więzi łączącej Jana Pawła II z młodzieżą? Odkrył ją sam papież 10 czerwca 1987 r. w Krakowie, pod papieskim oknem, kiedy młodzi wołali: „Weź nas ze sobą”. Papież odpowiedział na tę prośbę: „Od początku, od ‘78 roku was z sobą zabrałem i bardzo was z sobą tam mam. I nie ma tam dnia, żebyście nie byli ze mną. Zresztą tak się młodzi na całym świecie przyzwyczaili. Prawdopodobnie wyście ich tak napuścili, że gdzie papież przyjedzie, tam pierwsi pchają się do niego. Ja się z tego bardzo cieszę. (…) Ja się tego tutaj nauczyłem, w Polsce. Nauczyłem się od młodych problematyki tej młodości, która jest wielkim darem Bożym, która jest piękna i trudna. Może właśnie dlatego jest piękna, że jest trudna… Młodości, od której nie można uciec, bo wchodzi w życie człowieka siłą faktu w odpowiednim czasie. Można tylko ją rozegrać dobrze albo źle. I to wszystko jedno, gdzie byśmy się znaleźli. Problemy młodzieży są wszędzie bardzo podobne i wszędzie trzeba szukać na nie mniej więcej takiej samej odpowiedzi. Ta odpowiedź jest w nas. Na tym polega urok młodości”.

Bernard Lecomte, autor biografii papieża Polaka, przytacza wypowiedzi jego bliskich współpracowników, którzy twierdzili zgodnie, że ze spotkań z młodzieżą czerpał on siły, które pomagały mu znosić trudy podróży. To było widać zwłaszcza podczas ŚDM. Zorganizowanie takiego spotkania zaproponował Jan Paweł II po raz pierwszy w Rzymie w 1985 r., obchodzonym z inicjatywy ONZ  jako Międzynarodowy Rok Młodzieży. Sceptycy próbowali zniechęcić go do tego pomysłu, twierdząc, że młodzież tego nie „kupi”, że już dawno odwróciła się od Kościoła. Tymczasem w Niedzielę Palmową 30 marca 1985 r. na placu św. Piotra zgromadziło się aż 300 tys. młodych ludzi.  Odtąd co dwa lub trzy lata papież zapraszał młodych do jednego z wielkich miast świata. Przybywali tłumnie - rekord padł  w 1995 r.   Manili na Filipinach, gdzie Jana Pawła II słuchały aż 3 mln uczestników ŚDM.

Jesteście moją nadzieją

 „Wy jesteście nadzieją Kościoła i świata. Wy jesteście moją nadzieją” – tak Jan Paweł II zwrócił się do młodzieży obecnej na placu św. Piotra w dniu inauguracji pontyfikatu.  Dał w ten sposób sygnał, że ludzie młodzi zajmują w jego sercu szczególne miejsce. Że ich potrzebuje i liczy na nich. A oni bezbłędnie odczytali to papieskie zaproszenie i byli z nim aż do ostatniego tchnienia – modląc się pod oknem Pałacu Apostolskiego, gdy odchodził do domu Ojca. Zaś w dniu jego pogrzebu wołali: „Santo subito” – natychmiast święty.