Pasterz w nowym stylu

Pasterz wie, że owce nie mają tyle rozumu co on i mogą zrobić coś głupiego. Dlatego wie, że jak coś się dzieje nie może sobie leżeć na trawie i wybrzydzać na głupotę owiec. Trzeba zadziałać. Niestety, ci którzy nazywani są pasterzami ludu czasem zupełnie tego nie rozumieją. Zamiast działać czekają aż owce same zrozumieją swój błąd. Albo – co gorsze – wcale ich to nie obchodzi. Bóg jest inny. Jezusowi naprawdę na nas zależy. I dlatego nie szczędzi sił dla naszego zbawienia.  I o tym zasadniczo są czytania XVI niedzieli zwykłej roku B.

• Pełny tekst czytań
• Komentarze biblijne do czytań

1. Kontekst pierwszego czytania Jr 23, 1-6

Jeremiasz to prorok czasów schyłku południowego królestwa dawnego Izraela, czyli Judy. Misja, która mu powierzył Bóg była niezwykle trudna. Miał wzywać do wierności Bogu. Tyle że w obliczu wzrastających wpływów Babilonii znaczyło to między innymi niestawianie jej oporu. Chodziło o to, by Juda przestał polegać na sobie, swojej przemyślności i sile, a zwrócił się do Boga. No i żeby beznadziejnym oporem nie mnożyć niepotrzebnych strat.  Przez swoich prorok traktowany był więc w najlepszym wypadku podejrzliwie, a czasem wręcz jak zdrajca. Najgorsze zaś, że wiedział iż ten jego trud i poświęcenie nic nie dadzą. Że naród go nie posłucha i wcześniej czy później Babilończycy całkowicie jego kraj zniewolą. A Jerozolimę i znajdującą się w niej świątynię – jak wierzono, miejsce przebywania Boga na ziemi – najbezczelniej w świecie zburzą. Wszystko stało się powodem jego wielkiej frustracji. Najbardziej wymownym jej znakiem jest pewnie skarga proroka z 15 rozdziału księgi: „Biada mi, matko moja, żeś mnie porodziła, męża skargi i niezgody dla całego kraju. Nie pożyczam ani nie daję pożyczki, a wszyscy mi złorzeczą (...).

Czytany tej niedzieli fragment jego księgi to właśnie jedno z takich wystąpień przeciw swoim. Przeciwko tym, którzy uważali się za pasterzy Izraela. Prorok piętnując ich postawę zapowiada dla nich karę. Jednocześnie jednak zapowiada... Ale przytoczmy tekst czytania. Dla porządku – z dwoma ostatnimi wersetami tego proroctwa.  Tekst czytania – pogrubioną czcionką.

«Biada pasterzom, którzy prowadzą do zguby i rozpraszają
owce mojego pastwiska - wyrocznia Pana.
Dlatego to mówi Pan, Bóg Izraela,
o pasterzach, którzy mają paść mój naród:
Wy rozproszyliście moją trzodę,
rozpędziliście i nie zatroszczyliście się o nią;
oto Ja się zatroszczę
o nieprawość waszych uczynków - wyrocznia Pana.

Ja sam zbiorę resztę swego stada
ze wszystkich krajów, do których je wypędziłem.
Sprowadzę je na ich pastwisko,
by miały coraz liczniejsze potomstwo.
Ustanowię zaś nad nimi pasterzy, by je paśli;
i nie będą się już więcej lękać ani trwożyć,
ani trzeba będzie szukać którejkolwiek - wyrocznia Pana.

Oto nadejdą dni - wyrocznia Pana -
kiedy wzbudzę Dawidowi Odrośl sprawiedliwą.
Będzie panował jako król, postępując roztropnie,
i będzie wykonywał prawo i sprawiedliwość na ziemi.
 W jego dniach Juda dostąpi zbawienia,
a Izrael będzie mieszkał bezpiecznie.
To zaś będzie imię, którym go będą nazywać:
"Pan naszą sprawiedliwością".

Dlatego oto nadejdą dni - wyrocznia Pana -
kiedy nie będą już mówić: "Na życie Pana,
który wyprowadził synów Izraela z ziemi egipskiej",
lecz raczej: "Na życie Pana, który wyprowadził
i przywrócił pokolenie domu Izraela
z ziemi północnej i ze wszystkich ziem,
po których ich rozproszył",
tak że będą mogli mieszkać w swej ziemi».