W kręgu Biblii i liturgii

3. Bóg mówi do mnie

Tę część refleksji można nazwać zadaniową. Przy czym mamy na myśli zarówno aspekt osobistego nawrócenia jak i misję, zleconą konkretnej wspólnocie wierzących tu i teraz. Odkrycie zaowocuje nie tylko zaangażowaniem apostolskim w swoim środowisku. Także przygotowaniem niedzielnej bądź świątecznej liturgii. O czym niżej.

4. Słowo i liturgia

Tu musimy odpowiedzieć na ważne pytanie: w jaki sposób to, co Słowo zwiastuje, wypełnia się w liturgii Kościoła? Wbrew pozorom nie jest to zadanie łatwe. Wymaga nie tylko znajomości Biblii. Także znajomości tekstów liturgicznych. Zarówno stałych jak i zmiennych. Zatem oprócz czytań biblijnych dobrze jest mieć pod ręką mszał.

Umiejętności odkrywania związków Biblii i liturgii uczy nas między innymi papież Franciszek w Liście Apostolskim Misericordia et misera. Oddajmy mu głos.

„Od początku do końca celebracji eucharystycznej miłosierdzie powraca wiele razy w dialogu między modlitewnym zgromadzeniem a sercem Ojca, które raduje się, gdy może rozlewać swoją miłość miłosierną. Po początkowej prośbie o przebaczenie przez wezwanie: „Panie, zmiłuj się”, natychmiast otrzymujemy zapewnienie: „Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący i odpuściwszy nam grzechy doprowadzi nas do życia wiecznego”. Właśnie z tą ufnością wspólnota gromadzi się w obecności Pana, zwłaszcza w święty dzień Zmartwychwstania. Wiele modlitw „kolekty” pragnie przypomnieć wielki dar miłosierdzia. Na przykład w okresie Wielkiego Postu modlimy się, mówiąc: „Boże, źródło wszelkiego miłosierdzia i dobroci, Ty nam wskazałeś jako lekarstwo na grzechy post, modlitwę i jałmużnę, przyjmij nasze pokorne przyznanie się do przewinień, które obciążają nasze sumienia, i podźwignij nas w swoim miłosierdziu” (Mszał Rzymski, III Niedziela Wielkiego Postu). Następnie jesteśmy zanurzeni w wielkiej modlitwie eucharystycznej z prefacją, która głosi: „W swoim miłosierdziu tak świat umiłowałeś, że zesłałeś nam jako Odkupiciela Twojego Syna. On stał się podobny do nas we wszystkim oprócz grzechu” (tamże, VII Niedziela Okresu Zwykłego). Czwarta Modlitwa eucharystyczna jest także hymnem na cześć miłosierdzia Bożego: „W miłosierdziu swoim pospieszyłeś z pomocą wszystkim ludziom, by Ciebie szukali i znaleźli”. „Prosimy Cię, zmiłuj się nad nami wszystkimi” (tamże, II Modlitwa Eucharystyczna), to nagląca prośba, jaką wypowiada kapłan w modlitwie eucharystycznej, aby błagać o uczestnictwo w życiu wiecznym. Po Modlitwie Pańskiej kapłan kontynuuje modlitwę: „wspomóż nas w swoim miłosierdziu”, prosząc o pokój i wyzwolenie od grzechu. A przed znakiem pokoju, wymienianym jako wyraz braterstwa i wzajemnej miłości w świetle otrzymanego przebaczenia, modli się znowu: „nie zważaj na grzechy nasze, lecz na wiarę swojego Kościoła”(tamże, obrzędy Komunii). Poprzez te słowa, z pokorną ufnością prosimy o dar jedności i pokoju dla świętej Matki Kościoła. Celebracja miłosierdzia osiąga swój szczyt w Ofierze Eucharystycznej, pamiątce paschalnego misterium Chrystusa, z którego wypływa zbawienie dla każdego człowieka, dla historii i dla całego świata. Krótko mówiąc, każdy moment celebracji eucharystycznej odwołuje się do Bożego miłosierdzia” (Mem,5).

Innym przykładem, szkołą, wręcz porywającą lekcją może być referat, wygłoszony przez ojca Ermesa Ronchi podczas ubiegłorocznego Tygodnia Liturgicznego w Gubbio. „Miłosierdzie w Piśmie i Liturgii” (La misericordia nella scrittura e nella liiturgia). Niestety, nie został on przetłumaczony na język polski. Można mieć nadzieję, że w przyszłości ktoś podejmie się tego trudu i przybliży ten kapitalny tekst polskiemu czytelnikowi. Pozostaje znającym język włoski dać link do strony, z której można pobrać tekst („Nie jestem liturgistą; jestem celebrującym liturgię mnichem” – powiedział na wstępie o. Ermes).