Wielki Post 2006 - Opowieści na temat

POKÓJ DUCHA

Na jednym z pól bitewnych Jugosławii umiera żołnierz. Kapelan nachyla się nad nim i pyta, co mógłby jeszcze dla niego uczynić. Młody mężczyzna daje mu adres matki i prosi o przesłanie listu. Potem, wręczając mu zbroczone własną krwią Pismo św. , prosi: „Czytaj, ona mi to darowała. Przeczytaj.”

Duchowny zaczął: „Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we mnie wierzcie. W domu Ojca mego jest mieszkań wiele.” (J14,In).

Żołnierz słuchał uważnie, aż ksiądz doszedł do słów: „Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. „ (J 14,27).

Konający żołnierz zdążył jeszcze wyszeptać: „Powiedz mojej matce, że ja miałem ten pokój” i umarł.