Cnotliwy Adwent z Wiara.pl 2005

III Tydzień Adwentu Czwartek

Wspaniałomyślność

Ciągle jeszcze myślę o tym, co napisałem wczoraj. Nie dopominać się o swoje. Chętnie darować urazy. To tak łatwo brzmi tylko w teorii. W praktyce bywa trudniejsze. Zwłaszcza jeśli krzywda była naprawdę wielka, a winowajca nie okazuje nawet odrobiny skruchy. Czy wtedy darowanie nie jest pozwoleniem na zło? Jak znaleźć złoty środek między wielkodusznością a pobłażliwością? Nie wiem. Wydaje mi się, że każdy musi te sprawy rozstrzygać w swoim sumieniu. Ale nie powinien pielęgnować w sercu urazy. Wtedy łatwiej rozstrzygnąć takie kwestie obiektywnie...

Dziś chciałbym napisać o wspaniałomyślności. Cnocie bardzo bliskiej wielkoduszności. Jak wielkoduszność skłania do wielkich czynów w ogólności, tak wspaniałomyślność mobilizuje do czynów wielkich związanych z ofiarą materialną. Jest więc pokrewna hojności. Różni się od niej tym, że wymaga większej ofiary. Jest też bardziej skierowana ku oddaniu czci Bogu, dawcy wszelkich dóbr; jest oddaniem Mu czci przez hojny dar z tego, co człowiekowi w swej szczodrobliwości dał.
Ufundować klasztor. Przeznaczyć większość swojego majątku na pomoc biednym. To czyny, o których dość często słyszy się w żywotach świętych. Ale cnota ta nie jest zarezerwowana jedynie dla bogatych. Uboga wdowa wrzuciła do skarbony niewiele. Ale wrzuciła wszystko, co miała. Gdy człowiek biedny daje wiele ze swego niedostatku, też jest wspaniałomyślny. Choćby ofiarowana przez niego suma dla bogacza nic nie znaczyła.

Kiedy brakuje wielkoduszności, mówimy o małostkowości. Przejawia się ona zarówno przez życie w zbytku, jak i sknerstwo. W pierwszym przypadku ktoś wydaje dużo pieniędzy, ale niepotrzebnie. Bo na rzeczy niepotrzebne. W drugim skąpi grosza na wszystko, by mieć jeszcze więcej. Obie te postawy mają jedno źródło: egoizm, kręcenie się wokół siebie.

Jak odróżnić wydatek potrzebny od niepotrzebnego? Jak rozróżnić wielkoduszność od rozrzutności? Czasami może to być trudne. Ile pieniędzy można przeznaczyć na budowę kościoła? Ile na bursztynowy ołtarz?

Kiedyś pewna kobieta wylała na nogi Jezusa flakonik drogiego olejku. Niektórzy szemrali, że to marnotrawstwo. Wskazywali, że można było olejek sprzedać, a pieniądze dać ubogim. Jezus wziął ją w obronę. Dlatego myślę, że ważna jest intencja. Czy szuka się swojej chwały, czy czci Boga.
Szukaj chwały Boga....

Twój Przewodnik