Różaniec misyjny 2009

Piątek, 23 października

1. Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu

„Pogrążony w udręce jeszcze usilniej się modlił" (Łk 22,44).
Jezus, który przychodząc na świat powiedział: „Oto idę, abym spełniał, o Boże, wolę Twoją" (por. Hbr 10,9), stał się we wszystkim posłuszny Ojcu i „umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował"(J 13,1), oddając za nich bez reszty samego siebie (EV 51).

2. Biczowanie Pana Jezusa

„Nie znalazłem w Nim nic zasługującego na śmierć" (Łk 23,22b).
Życie cielesne w swojej ziemskiej kondycji bez wątpienia nie jest dla wierzącego wartością absolutną, tak że może on zostać wezwany, aby je porzucić dla wyższego dobra; jak mówi Jezus, „kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, zachowa je" (Mk 8, 35). Żaden człowiek nie może jednak samowolnie decydować o tym, czy ma żyć, czy umrzeć; jedynym i absolutnym Panem, władnym podjąć taką decyzję, jest Stwórca - Ten, w którym „żyjemy, poruszamy się i jesteśmy" (Dz 17, 28) (EV 47).

3. Ukoronowanie cierniem Pana Jezusa

„Oto Człowiek" (J 19, 5b).
Nikt, w żadnej sytuacji, nie może rościć sobie prawa do bezpośredniego zniszczenia niewinnej istoty ludzkiej. Bóg ogłasza, że jest absolutnym Panem życia człowieka, ukształtowanego na Jego obraz i podobieństwo (por. Rdz 1, 26-28). Życie ludzkie ma zatem charakter święty i nienaruszalny, w którym odzwierciedla się nienaruszalność samego Stwórcy (EV 53).

4. Dźwiganie krzyża

„Nie płaczcie nade Mną, płaczcie raczej nad sobą i waszymi dziećmi" (Łk 23, 28).
l my znajdujemy się dziś w samym centrum dramatycznej walki między „kulturą śmierci" i „kulturą życia". Ale blask Krzyża nie zostaje przesłonięty przez ten mrok - przeciwnie, na jego tle Krzyż jaśnieje jeszcze mocniej i wyraźniej, jawi się jako centrum, sens i cel całej historii i każdego ludzkiego życia (EV 50).

5. Ukrzyżowanie Pana Jezusa

„Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego" (Łk 23,46).
On, który„nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu" (Mk 10,45), osiąga na Krzyżu szczyt miłości:„nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich" (J 15,13). On zaś umarł za nas, gdyśmy jeszcze byli grzesznikami (por. Rz 5, 8). Tym samym obwieszcza On, że życie osiąga swój szczyt, swój sens i swoją pełnię, kiedy zostaje złożone w darze (EV 51).