Różaniec misyjny 2009

Niedziela, 18 października

Wprowadzenie

Rozważając tajemnice chwalebne z życia Jezusa i Maryi, obejmujemy naszą modlitwą ludzi wszystkich kontynentów - tych, którzy znają Chrystusa i tych, do których Dobra Nowina jeszcze nie dotarła, tych, którzy głoszą Ewangelię i tych, którzy jej słuchają. Gromadzimy się dzisiaj w tym kościele, jak niegdyś Apostołowie z Maryją w Wieczerniku, prosząc, by i nasze codzienne życie było w służbie misji.

1. Zmartwychwstanie Pana Jezusa

Zmartwychwstały Chrystus daje człowiekowi nadzieję, że życie jest silniejsze od śmierci. A każdy misjonarz jako uczeń Zmartwychwstałego, jest sługą życia: tego duchowego i fizycznego. Daje ludziom poznać potęgę Bożej miłości poprzez troskę o najuboższych, opuszczonych, chorych i tych wszystkich, którzy stracili nadzieję.

Stojąc wobec tajemnicy pustego grobu, módlmy się za ludzi opuszczonych, żyjących bez nadziei, za ubogich i umierających z głodu, za chorych i cierpiących, aby ciągle znajdowali się świadkowie Zmartwychwstałego, którzy troszcząc się o ich codzienne potrzeby, będą nieśli im tę nadzieję, która „zawieść nie może".

2. Wniebowstąpienie Pana Jezusa

Jezus wstępując do nieba, ukazuje wszystkim ludziom drogę do domu Ojca, cel naszej życiowej pielgrzymki. Także misjonarz pragnie każdemu napotkanemu człowiekowi wskazać tę najprostszą drogę do Boga. Ukazuje drogowskazy wiodące do Niego, zawarte na kartach Ewangelii. A w końcu sam staje się czytelnym znakiem Chrystusa.

Kontemplując Chrystusa wstępującego do nieba, módlmy się za wszystkich poszukujących drogi do Boga, za wszystkich, którzy jeszcze nie znają Ewangelii, aby dzięki ofiarnej posłudze misjonarzy Chrystus stał się dla nich „drogą, prawdą i życiem".

3. Zesłanie Ducha Świętego

W Wieczerniku Apostołowie, pełni obaw i lęku, trwali na modlitwie. Dopiero wówczas, gdy zgodnie z obietnicą Chrystus zesłał Ducha Pocieszyciela, Apostołowie wyszli z zamknięcia i ruszyli w świat, by „nauczać wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego". Tylko dzięki mocy Ducha Świętego młodzi ludzie zdobywają się na odwagę, by swoje życie poświęcić Chrystusowi i ofiarować je w służbie misjom.

Trwając razem z Maryją i Apostołami na modlitwie w Wieczerniku, módlmy się o liczne, ale przede wszystkim o święte powołania misyjne: kapłańskie i zakonne, a także wśród osób świeckich, by wielu młodych ludzi odważyło się pójść za Chrystusem aż po krańce świata. Prośmy, aby młode Kościoły były otwarte na działanie Ducha Świętego.

4. Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

Maryja została zduszą i ciałem wzięta do nieba, Chrystus bowiem pragnął ukazać nam ją jako prawdziwy wzór do naśladowania. Przez swoją codzienną troskę o życie Jezusa, jako Matka Boga-Człowieka jest wraz ze św. Józefem żywym obrazem każdej rodziny, przekazującej i troszczącej się o życie. Takie wyniesienie Maryi jest potwierdzeniem świętości rodzicielskiego powołania, które jest także powołaniem misyjnym, gdyż to w rodzinie dokonuje się pierwsze głoszenie Dobrej Nowiny, pierwsza ewangelizacja człowieka.

Spoglądając na Maryję wniebowziętą, módlmy się za wszystkie rodziny, aby stały na straży życia, troszczyły się o rozwój Bożego życia i były żywymi świadkami Ewangelii.

5. Ukoronowanie Maryi na Królową nieba i ziemi

Maryja, uczyniona Królową nieba i ziemi, gromadzi pod swoim berłem ludzi wszystkich kontynentów, języków, ras i narodów. To Ona była u początków Kościoła wraz z Apostołami, a teraz troszczy się, o rozproszone dzieci Boże. Maryja, nasza Królowa, uświadamia nam prawdę, że „wszyscy jesteśmy braćmi, jesteśmy jedną rodziną; A Kościół jak drzewo życia w wieczności zapuszcza korzenie i prawdy tej nic nie zaćmi i teraz jest jej godzina".

Zapatrzeni w naszą Matkę i Królową, módlmy się z całym Kościołem o jedność wśród chrześcijan, o wzajemne pojednanie wszystkich ludzi, o pokój i zaniechanie wojen, które tak brutalnie godzą w ludzkie życie. Prośmy o to, by Królestwo Boże stało się rzeczywistym Królestwem wszystkich ludzi.