Konieczność formacji lektora

II. Formacja zewnętrzna (praktyczna)

Ten rozdział jest poświęcony zewnętrznemu (praktycznemu) przygotowaniu się lektora do czytania słowa Bożego w czasie Mszy świętej i nabożeństw. Lektor wykonuje dobrze swoją posługę, gdy głosi słowo Boże nie tylko swoim życiem, ale również swoimi ustami. Stąd w rozdziale tym wyakcentowano: kulturę żywego słowa, ćwiczenia fonetyczne oraz postawę zewnętrzną lektora.

1. Kultura żywego słowa

Posługa lektora w liturgii słowa Bożego spełnia doniosłą rolę. Przekaz dźwiękowy czytającego ma doniosły wpływ na słyszalność tekstów Pisma Świętego przez wiernych. Przygotowanie lektora obejmujące formację biblijno-liturgiczną oraz praktyczną, dotyczy również zagadnień z dziedziny kultury żywego słowa.

W posłudze lektora zwraca się uwagę na artykulację, czyli przekształcenie dźwięku tworzonego w jamie krtaniowej na zrozumiałą mowę. Czytający stara się, by jego mowa była czysta i wyraźna, dokładna i swobodna, a nie sztuczna.

Lektor nie poprzestaje na opanowaniu techniki mówienia, ale powinien posiadać sztukę sugestywnego oddziaływania na słuchaczy, czyli pobudzania ich do uważnego przyjmowania słowa Bożego. Czytanie lektora można pojmować dwojako - jako środek przekazu słowa Bożego i jako cel dydaktyczny, by wierni dobrze zrozumieli sens perykopy. W ten sposób lektor przyczynia się do zrozumienia tekstu biblijnego przez wiernych i pogłębienia ich wiary w sensie ogólnym.

Do funkcji lektora należy wybierać nie tylko tych, którzy posiadają odpowiednie możliwości głosowe i dykcyjne, odwagę i swobodę występowania przed większą zbiorowością, ale ponadto prowadzą właściwy styl życia chrześcijańskiego, odpowiednie życie sakramentalne, są zaangażowani w sprawy Kościoła, współpracują w dziele apostolstwa wśród wiernych, prowadzą stale życie modlitewne, spełniają dobrze obowiązki szkolne i poświęcają czas lekturze Pisma świętego. "Jest rzeczą konieczną, aby lektorzy wykonujący swoją posługę, byli naprawdę odpowiednio i starannie przygotowani, a to w tym celu, ażeby wierni, słuchając czytań Słowa Bożego, rozbudzali w sobie żywe i serdeczne umiłowanie Pisma Świętego" (WTPLM 55).

Posługa lektora jest nie tylko świadectwem wiary, przykładem życia dla innych, ale przede wszystkim służbą Bogu. Lektor, który by nie wypełniał swojego obowiązku przed Bogiem stałby się zgorszeniem dla ludzi i dał świadectwo swojej niedojrzałości.

Podczas liturgii ustanowienia lektorów każdy lektor powinien mieć w umyśle i w sercu następujące słowa: "Pamiętajcie zawsze jak wielką i świętą będziecie pełnić służbę i z jaką pilnością i starannością winniście ją wypełniać. Przekazując innym ludziom Słowo Boże, sami je przyjmijcie i pilnie rozważajcie, abyście w nim znajdowali radość i moc. Waszym codziennym życiem głoście naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Przyjmijcie księgę Pisma Świętego, otaczajcie ją szacunkiem i wiernie przekazujcie słowo objawione ku chwale Boga i pożytkowi wiernych. Dziękując Bogu za łaskę powołania do służby lektorskiej powierzone zadania wypełniajcie gorliwie i sumiennie: czytajcie Słowo Boże wyraźnie i przykładnie, według niego żyjcie ku większej chwale Boga i Kościoła świętego" (WTPLM 54).