Konieczność formacji lektora

3. Postawa zewnętrzna lektora

W przekazie słowa Bożego bardzo istotnym elementem jest postawa zewnętrzna lektora. Na właściwą postawę zewnętrzną składają się następujące elementy: właściwy sposób chodzenia, właściwy sposób obchodzenia się z księgami liturgicznymi, zachowanie przy pulpicie oraz umiejętność powrotu na swoje poprzednie miejsce.

Pamiętać należy, że "słyszy się nie tylko uchem, ale i okiem". Dlatego lektor powinien zwracać uwagę również na postawę zewnętrzną.

Podejście do pulpitu (lektorium) powinno być dokonane krokiem wolnym i sprężystym, ale bez pośpiechu. Stojąc na miejscu czytania, trzeba odpowiednio ustawić mikrofon. Przyjąć odpowiednią postawę: swobodnie, rozluźnione mięśnie, nogi lekko rozstawione, a ciężar ciała przenosi się z jednej nogi na drugą.

Jeżeli księga może leżeć na pulpicie, to ręce zajmują miejsce obok niej. W przeciwnym przypadku podtrzymuje się księgę obiema rękami od dołu na okładkach lub trzyma się ją mocno w dłoniach.

Na początku należy chwilę odczekać, aby nawiązać kontakt ze słuchaczami. Wzrok przed czytaniem i w czasie jego trwania powinien być nacechowany spokojem, życzliwością i ciepłem. Gdy tekst jest czytany, należy spoglądać na słuchaczy, szczególnie wtedy, kiedy kończy się jakąś myśl, aby odczuć reakcję.

Największym wrogiem czytających Pismo Święte podczas liturgii jest aktorstwo. Nie wolno nigdy naśladować innych. Trzeba pokazywać swoją indywidualność. Jeżeli zdarzy się błąd w czytaniu, nie należy zatrzymywać się, ale poprawiając błąd czytać dalej. Trema przeszkadza zwłaszcza nowicjuszom i może być paraliżująca. Trzeba wtedy zwracać uwagę na swoje zachowanie, zwłaszcza gesty i ruchy, bo one czasem znaczą więcej niż słowa.Trzeba zawsze mieć na uwadze to co mówi Pismo Święte: "Tak mówcie i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono: „Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać" (Łk 17, 10). Jesteśmy nieużytecznymi sługami, ponieważ cel naszego wysiłku, jakim jest dotarcie ze słowem Bożym do ludzkich serc, ażeby je przemienić i podnieść na duchu, nie może być osiągnięty przez nas, lecz tylko przez Pana, który zechciał przyjąć człowieka do swojej służby.

Zakończenie

Celem artykułu było ukazanie etapów formacyjnych do posługi lektora. Po zaprezentowaniu powyższego materiału wyłaniają się następujące wnioski i spostrzeżenia:

1. W przygotowaniu lektora do służby słowu Bożemu szczególnie ważna jest formacja biblijno-liturgiczna.

a) Formacja biblijna winna zmierzać do tego, by lektor był świadomy, że słowo Boże zawarte w Piśmie Świętym ma wielkie poważanie w życiu społecznym chrześcijan. Lektor w miarę możliwości winien posiadać na własność Biblię, studiować i ją rozumieć.

Lektor czytający teksty święte z powagą i modlitewnym nastawieniem przekonuje się, że do niego przychodzi Bóg, przebywa z nim w jego codziennych troskach, poucza go o zasadach życia religijno-moralnego, podnosi na duchu, zachęca do lepszego postępowania, umacnia w wierze i prowadzi do uświęcenia.

b) Lektor posiadając wymaganą wiedzę liturgiczną, powinien stale formować siebie w tym zakresie, by nie tylko poprawnie wykonywać zleconą posługę, ale także żyć wartościami liturgicznymi. Ponadto winien pogłębiać znajomość ksiąg liturgicznych i zdobywać wiedzę liturgiczną w wymiarach teoretycznym i praktycznym.

Rozumienie poszczególnych postaw, gestów, znaków i symboli liturgicznych przyczyni się do lepszego i głębszego zaangażowania w tę posługę.

2. Na lektorów powinni być wybierani kandydaci, którzy odznaczają się odpowiednimi zdolnościami fonetycznymi, tj. prawidłowym oddechem, dobrą emisją głosu i w miarę bardzo dobrą artykulacją. Nadto powinni odznaczać się poprawną postawą zewnętrzną wraz z zadbanym i stosownym strojem zewnętrznym.

Przedstawione opracowanie (na temat etapów formacyjnych do posługi lektora) nie jest adekwatne i doskonałe. Wymagałoby jeszcze odpowiedniego poszerzenia i pogłębienia, zwłaszcza dla wszystkich tych, którzy zajmują się szkoleniem i formacją lektorów.



Tekst pochodzi z: Anamnesis 40/2004