Ad maiora natus sum

Tajemnice światła (czwartek)

Tajemnicę światła ukazują Chrystusa jako Tego, który przynosi na świat pełnię prawdy i miłości, stając się drogowskazem naszego życia.

1. Chrzest Jezusa w Jordanie

Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus także przyjął chrzest. A gdy się modlił, otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił na Niego, w postaci cielesnej niby gołębica, a nieba odezwał się głos: Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie (Łk 3,21-22).

Przyjmując chrzest pokuty i nawrócenia Jezus utożsamił się nad Jordanem z poranioną ludzkością. Stanął pomiędzy tymi, którzy potrzebują przebaczenia i uzdrowienia. Umiłowany Syn Boży podjął zadanie przyprowadzenia słabych ludzi w ramiona miłującego Ojca.

Święty Stanisławie, wierny wyznawco Chrystusa, módl się za nami.

2. Objawienie na weselu w Kanie

Kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: «Nie mają już wina». Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto?» Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie». Rzekł Jezus do sług: «Napełnijcie stągwie wodą. Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu». Oni zaś zanieśli (J 2, 3-5.7a.8).

Jezus objawił swoją chwałę czyniąc pierwszy cud na weselu w Kanie Galilejskiej. Przez ten pierwszy gest miłosierdzia wobec potrzebujących, wyproszony przez Matkę, nie tylko ocalił radość weselną, ale przedłużył jej trwanie. I nam pokazał, że posłuszeństwo wobec Boga otwiera nas na wielkie dary łaski Najwyższego.

Święty Stanisławie, któryś Ojczyznę naszą w niebezpieczeństwach ratował, módl się za nami.

3. Głoszenie królestwa Bożego

Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię (Mk 1,14-15).

Chrystus rozpoczął swe nauczanie od ukazywania prawdy o Królestwie Ojca. Wzywał przy tym wszystkich do stanięcia w prawdzie własnego sumienia, przypominając konieczność nawrócenia i przemiany serc. Światłem na tej drodze jest wiara w Ewangelię, która ukazuje Boga zatroskanego o człowieka. Bóg Trójjedynej miłości pragnie bardziej miłosierdzia niż ofiary, życia autentycznego niż jakichkolwiek pozorów czy udawania.

Święty Stanisławie, gorliwy w wypełnianiu powołania, módl się za nami.

4. Przemienienie na Górze Tabor

Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam przemienił się wobec nich. Jego odzienie stało się lśniąco białe. I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!» (Mk 9, 2-3a.7).

Na Taborze Apostołowie Piotr, Jakub i Jan ujrzeli zapowiedź chwały Jezusa. Jej piękno sprawiło, że zapragnęli zatrzymać się i zapatrzeć w przemienionego Pana. On jednak sprowadza uczniów z powrotem na ziemię, by przez trudy codzienności mogli dotrzeć do upragnionego Nieba.

Święty Stanisławie, którego także czas wypoczynku do Boga zbliżał, módl się za nami.

5. Ustanowienie Eucharystii

A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje. Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów (Mt 26,26-28).

Eucharystia jest największym skarbem, jakim Bóg nas obdarował. Sakrament Miłości przypomina nam, że Chrystus – chleb niebieski umiłował nas do końca. I wyraża Jego najgłębsze pragnienie, by na zawsze być z nami, aż do skończenia świata.

Święty Stanisławie, wielki czcicielu Najświętszego Sakramentu, módl się za nami.