Miłosierdzie Boga jest tajemnicą.

Znając i doświadczając własnej grzeszności i słabości, widząc ogrom zła na świecie, nie sposób nie zadziwić się Bogiem, który upodobał sobie miłosierdzie.

Człowiek nie jest w stanie wyobrazić sobie, wymyślić takiego Boga, który nieustająco jest gotowy przebaczać, spieszyć na pomoc swoim niewiernym wyznawcom, litować się nad nimi i okazywać im swoją łaskawość. Ludzką rzeczą jest odwracać się od grzesznika, szukać towarzystwa tych, którzy podobnie myślą i czują.

Bóg jest jednak całkowicie Inny.

Niepojętą tajemnicą Boga jest Jego wielka tęsknota za grzesznikiem. Tęsknota, która wypływa z miłości.

Bez Bożej łaski nie jestem w stanie kochać tak ani samej siebie, ani drugiego człowieka.

Rachunek sumienia:

• Czy pielęgnuję w sobie gotowość do przebaczenia, czy raczej zachowywanie i rozpamiętywanie uraz?
• Czy wierzę, że Bóg prawdziwie nie pamięta mi już grzechów, które przed Nim wyznam i za które żałuję?
• Jakie Boże dary bezmyślnie trwonię?