W dzisiejszych czytaniach jest obecny motyw pragnień.

Abram dąży do Ziemi Obiecanej, oczekując również, że będzie miał liczne potomstwo. Pragnie też, by Pan zapewnił go o prawdziwości usłyszanych obietnic.

Jezus pragnie spełnić wolę Ojca, czyli dąży do tego, by zbawić każdego człowieka.

A św. Paweł pisze o różnicach w oczekiwaniach człowieka ziemskiego i niebieskiego.

W każdym z tych oczekiwań jest również obecne cierpienie. Nie da się tu, na ziemi, uniknąć trudu oczekiwania, wysiłku, związanego z realizacją dążeń. Im bardziej człowiek czegoś pragnie, im bardziej prawdziwe jest to dążenie, tym większa w nim gotowość do cierpienia, ponoszenia jakichś trudów i wyrzeczeń, by spełniło się to, czego się pragnie.

Abram kilkadziesiąt lat czekał na narodziny jedynego syna.

Jezus zbawił ludzi przez swoją mękę i śmierć.

U podstaw ich wytrwałości w realizacji zamierzonego celu leżało tylko (aż) jedno: wiara i zaufanie Bogu.

Rachunek sumienia:

• Jakie są moje dążenia: ziemskie (zdrowie, bogactwo, szczęście) czy niebieskie (królestwo Boże na ziemi, zbawienie innych ludzi)?
• Czy w trudnych, bolesnych sytuacjach staram się mimo wszystko zaufać dobroci i wierności Boga?
• Czy dostrzegam w swoim życiu momenty, gdy przed trudnym doświadczeniem Pan w szczególny sposób mnie umacniał i dodawał otuchy?