Ostatnie godziny

Propozycje Obrzędów Chrześcijańskiego Wtajemniczenia Dorosłych stoją w totalnej opozycji (nie mylić z polityczną) do polskich zwyczajów. Nasze „chodzenie po grobach”, znane nie tylko z „Lalki”, ale i z wielu parafii, a przede wszystkim święconka i towarzyszący jej rozgardiasz, stukot butów wchodzących i wychodzących ze świątyni strażaków, nijak się mają do tego, co czytamy we wprowadzeniu do Obrzędów.

„Wybranych należy zachęcić do tego, żeby w Wielką Sobotę powstrzymali się, jeśli to możliwe, od codziennych zajęć, a poświęcili czas na modlitwę i wewnętrzne skupienie oraz, w miarę możliwości, zachowali post. Jeżeli w Wielką Sobotę odbywa się zebranie wybranych, można podczas niego sprawować obrzędy bezpośrednio przygotowujące, np. oddanie Symbolu, obrzęd ‘Effeta’, wybór chrześcijańskiego imienia oraz namaszczenie olejem katechumenów, jeżeli jest przewidziane” (OICA 26).

Czym jest oddanie symbolu?

Po drugim skrutynium odbywają się obrzędy „przekazania” Symbolu wiary i Modlitwy Pańskiej. Symbolu kandydaci powinni nauczyć się na pamięć, a potem publicznie go „oddać”, czyli wyznać, zanim w dniu chrztu jego słowami wyznają swoją wiarę. Gdy to uczynią, przeżywają drugi z wymienionych we wprowadzeniu obrzędów. Symboliczne dotknięcie prawego i lewego ucha palcem i formuła „Effeta, to znaczy otwórz się, abyś na cześć i chwałę Boga wyznał wiarę, którą ci głoszono” ma wyrazić „konieczność łaski do tego, aby człowiek był zdolny przyjmować słowo Boże i wyznawać wiarę dla osiągnięcia zbawienia” (OICA 200).

Obrzędy oddania symbolu i Effeta nie byłyby warte zauważenia (przecież chrzest mamy za sobą), gdyby nie jeden, z reguły niezauważalny moment Wigilii Paschalnej. Otóż gdy są kandydaci do chrztu liturgia przewiduje najpierw wyrzeczenie się grzechu i wyznanie wiary kandydatów, a później, już po chrzcie, czyni to cała wspólnota. Trzecia część Wigilii, czyli liturgia chrzcielna, nie jest skierowana wyłącznie do katechumenów. Jest ukierunkowana na całą wspólnotę Kościoła, która w noc Paschy ma odnowić swoją więź z Chrystusem, jaka została zapoczątkowana na chrzcie świętym. Można chyba pokusić się o tezę, że kto podczas Wigilii Paschalnej nie odnowił przyrzeczeń chrztu, ten nie przeżył dobrze Zmartwychwstania Chrystusa.

Archidiecezja Łódzka Wigilia Paschalna 2016- odnowienie przyrzeczeń Chrztu Św.

Zatem wspomniane na początku powstrzymanie się od codziennych zajęć, poświęcenie czasu na modlitwę i wewnętrzne skupienie, jest nam potrzebne, by jeszcze raz rozważyć Credo, a później je świadomie wyznać.

Propozycja zakłada rewolucję w naszym programie obchodów świąt Wielkanocnych, ale bez niej pozostaniemy na poziomie przemijających zwyczajów i tradycji, bez których chrześcijaństwo usycha i zamiera. Bo jego istotą jest ukierunkowane na wieczność życie darami chrzcielnymi. Jego podstawą nie taka czy inna duchowość zakonna czy któregoś ze świętych, ale właśnie duchowość chrzcielna. Wszystko inne to konstrukcja, wzniesiona na fundamencie chrztu. Jeżeli tego chrzcielnego fundamentu zabraknie, konstrukcja musi się zawalić.

Mamy przed sobą jeszcze trochę czasu. By się zorganizować, spiąć, uładzić, posprzątać, a trzy święte dni poświęcić temu, co najważniejsze.