Odpusty w Roku Jubieluszu 2025

2. Niewyczerpanym źródłem, z którego Kościół czerpie dar odpustu, jest ofiara samego Jezusa na krzyżu, Jego krew przelana dla naszego odkupienia. Męka Chrystusa jest tak wielka, ma tak wielką wartość u Ojca, że nie tylko uzyskuje dla nas odpuszczenie grzechów (por Mt 26,28), ale także zawiera całkowite zadośćuczynienie należne Bogu za wszystkie grzechy, wszystkich ludzi, wszystkich czasów. Oto prawdziwa natura skarbów Kościoła: "nie jest to suma gromadzonych przez wieki dóbr materialnych, lecz nieskończona i niewyczerpana wartość, jaką zadośćuczynienie i zasługi Chrystusa Pana, złożone po to, aby cała ludzkość została wyzwolona z grzechu i doszła do komunii z Ojcem, mają przed Bogiem" (Paweł VI, Konstytucja apostolska Indulgentiarum doctrina, 1 stycznia 1967, nr 5).

Zadośćuczynienie Chrystusa wiąże się także z zasługami i wstawiennictwem Najświętszej Maryi Panny, apostołów, męczenników i niezliczonych świętych, znanych i nieznanych, a stanowiących najwznioślejszą rzeczywistość wspólnoty Kościoła.

3. Na mocy "władzy kluczy Kościół, będący powszechnym sakramentem zbawienia (por. Lumen gentrium 48), dokonuje przejścia od przeobfitego zadośćuczynienia Chrystusa do jego najbardziej potrzebujących członków. Nauka o odpustach uwypukla zatem istotny i bardzo pocieszający aspekt rzeczywistości Kościoła: jest "wspólnotą świętych", zgromadzeniem wszystkich odkupionych przez Chrystusa, połączonych duchową więzią miłości i głębokiej solidarności. W swej istocie Kościół jest rodziną wszystkich ochrzczonych: nie tylko nas, pielgrzymujących na ziemi, ale także tych, którzy zakończywszy swoje ziemskie doświadczenia, wyprzedzili nas i są w drodze do oczyszczenia lub cieszą się oglądaniem Boga. "Wy przeto jesteście Ciałem Chrystusa i poszczególnymi członkami" (1 Kor 12,27). Komunia świętych obcowania wyraża mistyczną solidarność, łączącą różne członki Ciała ze sobą i z ich Głową, którą jest Chrystus. Na mocy tej komunii Kościół walczący może czerpać ze skarbca odpustów zgodnie z zasadą: "świętość jednego przynosi korzyść innym o wiele bardziej niż grzech jednego może szkodzić innym" (KKK, 1475).

To jest tak, jakby ktoś został uwolniony od długu dlatego, że został spłacony przez jego przyjaciela. Dzięki odpustom Kościół, czerpiąc ze swego nieskończonego skarbca, daje grzesznikowi to, czego potrzebuje, aby mógł spłacić swój dług.

Na mocy tajemnicy świętych obcowania, w mistycznym duchu solidarności, także każdy ochrzczony może pomóc duszom w czyśćcu cierpiącym, uzyskując dar odpustu za osobę zmarłą na mocy wstawiennictwa.