GABRIEL

w języku hebrajskim znaczy: „Bóg okazał się mocnym”, „mąż Boży”, „wojownik Boży”
Starożytna tradycja żydowska daje to imię aniołowi, należącemu do najwyżej stojącej kategorii duchów niebieskich, zwanych archaniołami, których wylicza siedmiu, sześciu albo czterech.

W Starym Testamencie Gabriel występuje jako pośrednik objawienia i interpretator wizji Daniela, odnoszącej się do czasów ostatecznego wyzwolenia Izraela. Do tej funkcji nawiązują Łukaszowe opisy zwiastowania Zachariaszowi narodzenia Jana Chrzciciela oraz zwiastowania Maryi poczęcia i narodzenia Jezusa.

W literaturze pozabiblijnej czasów Nowego Testamentu znajdujemy potwierdzenie jego roli w kształtowaniu relacji między Bogiem a ludźmi w wymiarze pozytywnym i negatywnym: Gabriel występuje jako orędownik ludzi u Boga, stróż raju, dowódca anielskich zastępów, anioł kary.

Pozycja Gabriela oraz wszystkich innych archaniołów i aniołów nie przewyższa godności Syna Bożego, zaś ich funkcja jest służebna wobec ludzi: „Do któregoż z aniołów kiedykolwiek powiedział: Siądź po mojej prawicy, aż położę nieprzyjaciół Twoich jako podnóżek Twoich stóp. Czyż nie są oni wszyscy duchami przeznaczonymi do usług, posłanymi na pomoc tym, którzy mają posiąść zbawienie?” (Hbr 1,13-14).
(za: Gość Niedzielny Nr 51/2002)