GADARA

(mieszkańcy Gadary: Gadareńczycy, także Gerazeńczycy)

Miejsce (obecnie Umm Keis), w którym Jezus uzdrowił człowieka opętanego przez demony (Mk 5,1-10). Jedno ze zhellenizowanych miast Dekapolu, w którym działał Jezus (Mt 4,23-25; Mk 7,31). Gadara leży około 20 km na południowy wschód od Morza Galilejskiego. Z Gadary pochodziło kilku filozofów ze szkoły cyników, a także mówców i poetów. W miłosnym poemacie Meleagera z Gadary, pochodzącym z I w. po Chr. znajdujemy wzmiankę o żydowskim szabacie:

„Nie dziw się, jeśli twoja miła zachowuje szabat. W chłodny szabat nie może płonąć nawet ogień miłości". Herod otrzymał Gadarę w darze od cesarza Augusta. Na inskrypcji, pochodzącej z okresu hellenistycznego, miasto jest nazywane „obrończynią sztuki". W Gadarze mieszkała prawdopodobnie jedynie mała kolonia Żydów.
(za: EB)