GÓRA

Jest naturalnym obrazem mocy i symbolem spotkania ziemi z niebem, miejscem połączenia świata widzialnego z niewidzialnym, imponuje potęgą. Niedostępność szczytów górskich jest znakiem tajemniczości. Ich skierowanie w stronę nieba usposabia ludzi do zajmowania postaw religijnych, ukierunkowuje myśli ku sprawom Boskim. Na nich w starożytności wznoszono świątynie, budowano je na kształt góry (babilońskie zikkurat).

Tej bogatej i jednoznacznej symbolice odpowiadają liczne i ważne fragmenty Starego Testamentu. Od Abrahama Bóg żąda, aby złożył swojego syna umiłowanego na jednym z pagórków (Rdz 22,2). Przy górze Horeb Bóg ukazuje się Mojżeszowi i powierza mu misję wyprowadzenia Izraelitów z Egiptu (Wj 3,2-15). Na górze Synaj, identyfikowanej w tekstach biblijnych z Horebem, Bóg przekazuje swojemu ludowi Prawo (Wj 19,2-25). Za panowania Dawida Bóg wybiera na miejsce swego przebywania górę Syjon, na której Salomon buduje świątynię.

Z konkretną obecnością Bożą wśród ludu wiązane są nadzieje, dotyczące wszystkich narodów: „Stanie się na końcu czasów, że góra świątyni Pańskiej stanie mocno na wierzchu gór i wystrzeli ponad pagórki. Wszystkie narody do niej popłyną, mnogie ludy pójdą i rzekną: »Chodźcie, wstąpmy na Górę Pańską do świątyni Boga Jakubowego! Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami. Bo Prawo wyjdzie z Syjonu i słowo Pańskie - z Jeruzalem«” (Iz 2,2-3).

Również w Nowym Testamencie góra ukazana jest jako miejsce objawienia Boga i ukazania ludziom Jego woli. Przemienienie Jezusa na górze Tabor - według starożytnej tradycji chrześcijańskiej - zwieńczone jest objawieniem Ojca o Synowskiej i Boskiej godności Jezusa oraz wezwaniem do słuchania Syna Bożego (Mk 9,7). Jezus wstępuje na górę, aby ustanowić dwunastu Apostołów (Mk 3,13-14); z góry głosi Osiem Błogosławieństw, objawia wypełnienie Prawa i uczy modlitwy Ojcze nasz (Mt 5-7); usuwa się na górę, aby modlić się w samotności (Mk 6,46); na Górze Oliwnej w godzinie trwogi przed śmiercią poddaje swoją wolę ludzką woli Bożej (Mk 14,26); to samo wzgórze jest świadkiem Jego chwały, objawionej we Wniebowstąpieniu (Dz 1,12).
(za: Gość Niedzielny Nr 11/2003)