Szukany tag:
uporządkuj wyniki:
Od najnowszego do najstarszego | Od najstarszego do najnowszego »
Wyszukujesz w serwisie liturgia.wiara.pl
wyszukaj we wszystkich serwisach wiara.pl » | wybierz inny serwis »
Jezus jest pełen troski o swoich uczniów. Nie pozostawia ich bez pomocy – obiecuje Pocieszyciela. Duch Święty będzie mówił do uczniów...
Klucz do zrozumienia tajemnicy chrześcijaństwa tkwi w przykazaniu miłości. To również najważniejsze zadanie do codziennego wypełnienia.
To jeden z największych Darów, jaki Jezus zostawił swoim uczniom: Jego Mama stała się Mamą dla wszystkich, którzy tego zechcą.
Tylko ucząc się od Mistrza z Nazaretu mogę ufać, że nauczę się okazywać swoją miłość bliźniemu tak, jak powinnam.
Mam w swoim postępowaniu kierować się prostą zasadą: „Sługa nie jest większy od swego pana ani wysłannik od tego, który go posłał.”
Mówisz o założeniu na siebie jarzma. O zaprzęgnięciu swoich pragnień i wszystkiego, co posiadam, do pracy. I to ma dać mi ukojenie?
Jak to dobrze, Panie, że nawet moja własna niewiara, moje błądzenie i upór, nie wyrwały mnie z Twojej ręki.
W wierze bardzo ważna jest odwaga. By kochać i dać się poprowadzić miłości – nawet wtedy, gdy inni uznają za głupca, mięczaka, słabeusza.
Żeby życie oddać, trzeba najpierw je „posiadać”. To nie jest tożsame z tym, że oddycham, poruszam się, doświadczam świata swoimi zmysłami.
Pokora. Nie wiedzieć czemu kojarzona z łatwą uległością, niepotrzebnym nadstawianiem karku, na końcu z chłopcem do bicia.
Lepiej niż oryginalnym być wiernym.