Sąd? Nieubłaganie nadchodzi

Z Psalmu 96

Niech się radują niebiosa i ziemia weseli,
niech szumi morze i wszystko, co je napełnia.
Niech się cieszą pola i wszystko, co na nich rośnie,
niech wszystkie drzewa w lasach wykrzykują z radości.

Przed obliczem Pana, który już się zbliża,
który już się zbliża, by osądzić ziemię.
On będzie sądził świat sprawiedliwie,
a ludy według swej prawdy.

Być może tego dnia nie doczekamy. Każdy jednak dzień przybliża nas do dnia sądu ostatecznego. A po drodze... Po drodze może być jeszcze wiele innych sądów. Takich wydarzeń, które przywrócą sprawiedliwość. Naprawią, z grubsza przynajmniej, wyrządzone zło… Nie, nieprawość może władać długo, ale zawsze wcześniej czy później się kończy. Kiedyś skończy się na zawsze…

Upieram się zawsze, Panie Boże, że prawda jest tylko jedna. Może czasem trudna do odkrycia, skomplikowana, ale nie jest tak, jak się dziś czasem głosi, że są różne prawdy. Że prawdą jest jednocześnie „tak” i „nie”… Kiedy dziś czytam, że Ty będziesz sądził ludy według swej prawdy wiem, że o najprawdziwszą z prawd chodzi. Dla człowieka trudną może do poznania, ale Ty przecież wiesz wszystko… Dziękuję Ci za to. Dziękuję, że będziesz sprawiedliwie sądził świat. I dziękuję, że nie według prawdy, jak ja ją pojmuję, ale najprawdziwszej, najczystszej, tak jak Ty ją widzisz… I proszę, naucz mnie patrzyć, tak jak patrzysz Ty....