Dz 2,1–11 Ps 104 Ga 5, 16-25 J 15, 26-27; 16, 12-15
Czy pamiętamy? Nie tylko wzruszające sceny z życia Naszego Papieża, ale też jego nauczanie? Warto odkrywać je ciągle na nowo.
O tej nierozłącznej więzi człowieka ochrzczonego z Chrystusem przypomina obrzęd namaszczenia olejem krzyżma świętego, jaki ma miejsce bezpośrednio po udzieleniu chrztu. W swojej wymowie namaszczenie osoby oznacza jej radykalną zmianę w stosunku do Boga i wspólnoty Kościoła.
Święta Zmartwychwstania Pańskiego to najważniejsze dni w roku liturgicznym. Mówi się o nich „święto świąt” – są przypomnieniem i uobecnieniem tego, że Chrystus umarł i zmartwychwstał, aby nas zbawić.
Szczególne miejsce w tajemnicy chrześcijańskiego czasu zajmuje niedziela. Obchodzimy ją uroczyście jako „pierwszy dzień tygodnia, w którym Jezus Chrystus zmartwychwstał i zesłał na Apostołów Ducha Świętego”. To określenie dnia Pańskiego staje się okazją do refleksji nad jego znaczeniem.
Samotność wymyka się rozumowym klasyfikacjom. Niekoniecznie jest odizolowaniem od innych w sensie fizycznym. Obejmuje różne obszary ludzkiej egzystencji, które czasem nakładają się w tak nieszczęśliwy sposób, że drobiazgi potrafią przygwoździć do ziemi, a drobne krople przepełnić szalę goryczy. Dlatego trudno mówić o niej w sposób beznamiętnie obiektywny.
W Galilei niektóre święte miejsca stoją bardzo blisko siebie. Dzielą je metry odległości... Kontynuując swą podróż na północ wzdłuż wybrzeża Jeziora Galilejskiego przechodzę z Kościoła Rozmnożenia do Kościoła lub jak mówią niektórzy Kaplicy Prymatu św. Piotra. Dzieli mnie dystans zaledwie 300 metrów.
O ucisku tamtejszego Kościoła więcej dowiadujemy się z Męczeństwa świętego Polikarpa.
Święta lubią symbolikę. Tak jest też z Wigilią, która ma swoje tradycje i symbole. Najpopularniejsze zwyczaje wigilijne w Polsce to rozpoczynanie wieczerzy wigilijnej wraz z ukazaniem się pierwszej gwiazdki, dwanaście potraw, sianko pod obrusem, dodatkowy talerz dla niespodziewanego gościa oraz przełamywanie się opłatkiem.
Dwadzieścia lat temu, dnia 23 września 1990 roku zostali ustanowieni przez Biskupa Katowickiego Damiana Zimonia pierwsi w naszej diecezji, jak również pierwsi w Polsce, Nadzwyczajni Szafarze Komunii świętej. Ustanowienie to miało miejsce w domu rekolekcyjnym w Kokoszycach po rekolekcjach przygotowujących do tej posługi.
Być Kościołem Matką mającym oczy Matki. Czyli widzieć. Nie tylko to, co leży na ulicy, rzuca się w oczy, epatuje biedą...