Rozważania odnośnie do swego przeznaczenia i skutków jest Msza Święta najdoskonalszą i najwznioślejszą Ofiarą, równoznaczną z Ofiarą Krzyżową a to:
1. Ofiarą czci dla Boskiego Majestatu;
2. Ofiarą dziękczynienia za otrzymane od Boga dobrodziejstwa;
3. Ofiarą błagania o wszelkie potrzebne nam łaski;
4. Ofiarą przejednania za wszystkie popełnione i żałowane grzechy.
Chrystus Pan dał Kościołowi tę Ofiarę jako spuściznę, by umożliwić składanie Mu jako Bogu godnego hołdu, dziękczynienia, błagania i zadośćuczynienia, a to w Chrystusie, z Chrystusem i przez Chrystusa. We Mszy Świętej odnajdujemy wszystko, co konieczne jest do wytworzenia łączności między człowiekiem a Stwórcą, między Niebem a Ziemią. We Mszy znajdują wyraz cztery zasadnicze obowiązki człowieka, na których opiera się cała religia, które są treścią całej służby Bożej, mianowicie cześć, dziękczynienie, prośba i przebłaganie. Msza Święta jest więc rdzeniem katolickiego nabożeństwa, ogniskiem i szczytem religii, ożywczym sercem całego katolicyzmu.
1. Msza Święta jest Ofiarą Uwielbienia, Chwały i Czci dla Boskiego Majestatu a ponadto najwyższą Ofiarą pochwalnym. Bóg stworzył wszystko na Swą chwałę. Wszelkie stworzenie winno Go chwalić, wysławiać i uwielbiać jako swego Pana i Stwórcę. „Gdzie byłeś, gdym kładł podwaliny ziemi, gdy sławiły Mię zorze poranne, a wszyscy synowie Boży wykrzykiwali Moją chwałę?” Na chwałę Stwórcy toczą się światy w bezmiernym przestworzu i miliony gwiazd krążą po zakreślonych im drogach według odwiecznych, niezmiennych prawideł. Ku chwale Jego zielenią się lasy, kwitną rośliny, funkcjonują organizmy i żywioły. Dla Jego chwały żyją i rozwijają się miliony zwierząt. „Wszelkie dzieła niech wielbią Pana, niech Go wielbi i wysławia, wszystko, co kwitnie i zieleni się, wiatry i burze, światło słońca i gwiazd, ogół stworzenia i wy Aniołowie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go ponad wszystko na wieki!” A Psalmista Dawid śpiewa: „Coeli enarrat: Niebiosa głoszą chwałę Boga, a uczynki Jego oznajmia firmament.”
Więcej na następnej stronie