2. Niedziela Wielkanocna czyli Bożego Miłosierdzia

Na wejście:

Dokładnie tydzień temu doświadczyliśmy największej tajemnicy naszej wiary – zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Radość wynikająca z prawdy o pustym grobie trwa jednak nadal. Dziś obchodzimy II Niedzielę Wielkanocną, która jest jednocześnie Niedzielą Miłosierdzia. Święto Miłosierdzia Bożego ustanowił papież Jan Paweł II 30 kwietnia 2000 roku podczas uroczystej Mszy kanonizacyjnej siostry Faustyny Kowalskiej.
Miłosierdzie oznacza nie tylko troskę o ubogich. Jest ono głębszym wyrazem miłości, która zawsze potrafi ustąpić i przebaczyć. Prośmy więc dziś Pana, przez wstawiennictwo św. Siostry Faustyny, abyśmy się stawali świadkami Bożego miłosierdzia w naszych domach, szkołach czy miejscach pracy...

Przed Liturgią Słowa:

Zmartwychwstanie Chrystusa dało początek wierze pierwszych chrześcijan. Szczególnymi jej świadkami byli apostołowie, a zwłaszcza św. Piotr. Uzdrowienia, których dokonywał budziły zachwyt i pogłębiały doświadczenie wiary pierwszych chrześcijan. Dla nas tym umocnieniem są słowa samego Chrystusa, który w wizji z Apokalipsy św. Jana sam przypomina prawdę o swoim zwycięstwie nad śmiercią. Nie dla wszystkich niestety jest to takie oczywiste. I dziś nie brakuje ludzi wątpiących w pusty grób. Ich słabą wiarę może przynajmniej częściowo usprawiedliwiać postawa apostoła Tomasza, który uwierzył dopiero, gdy ujrzał osobiście Zmartwychwstałego. Niech Ewangelia o niewiernym Tomaszu umocni w nas wiarę w zwycięstwo Chrystusa nad śmiercią, piekłem i szatanem.

Przed znakiem pokoju:

Zmartwychwstały Jezus pozdrawia uczniów słowami „Pokój Wam”. Już za chwilę przyjdzie On do naszych serc, aby w głębi naszej duszy szepnąć: „Pokój Tobie, mój Bracie, moja Siostro!”. Zanim się to stanie, wyraźmy nasze pragnienie pojednania z bliźnimi, przekazując sobie znak pokoju...

Przed błogosławieństwem:

Obraz, który Jezus nakazał namalować św. Siostrze Faustynie przedstawia promienie wypływające z Jego serca. Te promienie oznaczają, że On pragnie nie tylko nam przebaczyć nasze grzechy, ale chce, byśmy sami sobie nawzajem przebaczali, mocą Jego miłosierdzia. Niech Boże błogosławieństwo umocni nas w postawie miłosierdzia i pokory wobec ludzi, z którymi przychodzi nam żyć na co dzień.