III Niedziela Zwykła

Podobnie jak tydzień temu, dzisiejsza Ewangelia opowiada nam o powołaniu uczniów.

Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, Jezus ujrzał Szymona i Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami... Idąc nieco dalej, ujrzał Jakuba i jego brata Jana, którzy byli w łodzi i naprawiali sieci i zaraz ich powołał (por. Mk 1,16-20).

Można się zastanawiać dlaczego na swoich uczniów Chrystus powołuje rybaków, przedstawicieli zawodu raczej „niszowego” w Palestynie. Większość Żydów trudniła się przecież handlem czy pasterstwem. W ostateczności mógł też powołać żołnierzy, którzy broniliby Go lepiej niż rybacy, lub uczonych, którzy sprawniej tłumaczyliby ludziom Jego Ewangelię... Powołał rybaków. Może dlatego, że jak żaden inny zawód rybacy potrafią cierpliwie czekać i najlepiej wiedzą, co oznacza „nieudany połów”?

Przypominam sobie moją pierwszą parafię i starszego o kilka lat kolegę, który dzielił się refleksją: „Pamiętaj, ludzi nigdy nie zrozumiesz. W adwencie przygotowałem rekolekcje dla młodzieży. Zaprosiłem najlepszego w diecezji rekolekcjonistę i znany zespół młodzieżowy. Nocami, ręcznie pisałem zaproszenia, setki zaproszeń (komputerów ani ksero nie było). Gdy, po skończonych zajęciach, zamykałem salkę, znajdowałem moje zaproszenia w koszu, a na rekolekcje przyszli ci, co zawsze, najbardziej związani z Kościołem. W następnym roku nauki dla młodzieży prowadził starszy zakonnik, zaproszony przez proboszcza. Posłuchałem jego pierwszej konferencji – rozpacz, ale Kościoła nie można było zamknąć, tyle przychodziło młodzieży. Ludzi nie zrozumiesz…”.

Słuchałem tych słów ze zdziwieniem. Może, gdyby zamiast logiki i metodologii, uczono w seminarium zasad rybołówstwa, łatwiej byłoby mi, neoprezbiterowi, zrozumieć, że „udany połów”, to przede wszystkim dzieło Bożej łaski, a dopiero na samym końcu, efekt ludzkiego wysiłku.

* * *

Jezus rzekł do nich: „Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi”. I natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim (por. Mk 1, 17-18).

Zostawili sieci, a św. Łukasz doda zostawili wszystko (por. Łk 5,11), i poszli za Nim. „Denerwuje mnie, kiedy księża mówią dziewczynom myślącym o życiu zakonnym: «Skończcie najpierw studia, tak na wszelki wypadek, gdyby wasze powołanie się nie sprawdziło». To nie jest mentalność ewangeliczna. Nie musimy martwić się o każdy nasz krok, przecież Pan Bóg nas nie zostawi. Kiedy dziewczyny pytają mnie o najlepszy moment na decyzję, odpowiadam: «Wtedy, gdy jesteś pewna, że Bóg cię wzywa». To coś niezwykle pięknego ofiarować swoje życie Jezusowi. Bez zastrzeżeń” (s. Dismas, misjonarka miłości).

Ulubionym słowem ewangelisty Marka jest słowo „zaraz” i „natychmiast”, którym opisuje często reakcję ludzi na słowa Chrystusa, np. I natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim (1,18). My na słowa Chrystusa w Ewangelii czy głoszonej homilii reagujemy często... ziewaniem, choć nie zawsze wina leży po stronie kaznodziei?

* * *

Panie Jezu, który powołujesz każdego z nas do pójścia za Tobą, daj nam „zaplątanym w sieci”, gotowość i odwagę Twoich pierwszych uczniów. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.