Papież komentuje...

Ostatnie słowa Jezusa na krzyżu komentowane przez Następcę św. Piotra...

OSTATNIE SŁOWA CHRYSTUSA NA KRZYŻU: „OJCZE, W TWOJE RĘCE”

„Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego” (Łk 23,46). Tak według Łukasza brzmiało drugie wołanie Jezusa poprzedzające Jego śmierć (por. Mk 13,37; Mt 27,50). W pierwszym wypowiedział słowa: „Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?” (Mk 15,34; Mt 27,46). Drugie jest dopełnieniem pierwszego, jest dojrzałym na modlitwie owocem refleksji. Przed chwilą Jezus czuł się opuszczony przez Ojca, co sprawiło Mu straszliwy ból, teraz jednak Jego dusza reaguje w sposób jedynie możliwy — z czego doskonale zdaje On sobie sprawę — dla człowieka, który równocześnie jest „umiłowanym Synem” Boga: całkowicie oddaje się w ręce Boga.
Jezus wyraża to słowami wyjętymi z Psalmu 31 [30]: psalmu udręczenia, który zapowiada wyzwolenie i dziękuje za nie Bogu: „W ręce Twoje powierzam ducha mojego: Ty mnie wybawiłeś, Panie, Boże wierny” (Ps 31 [30],6). Jezus, przytomny w agonii, przypomina sobie i z trudem wypowiada ten werset, który wielokrotnie w życiu odmawiał. Jednak według zapisu Ewangelisty słowa te w ustach Jezusa nabierają nowego znaczenia.

Poprzez wezwanie „Ojcze” (Abba) nadaje On swojemu zawierzeniu znamię synowskiej ufności. Umiera jako Syn. W doskonałej harmonii z wolą Ojca, Syn wypełnia powierzone przez Ojca zadanie miłości.
U Psalmisty człowiek dotknięty nieszczęściem i cierpiący oddaje swoją duszę w ręce Boga, ażeby uniknąć grożącej mu śmierci. Jezus natomiast akceptuje śmierć i powierzając swoją duszę w ręce Ojca, okazuje Mu posłuszeństwo i ufność w nowe życie. Jego zdanie się na Ojca jest więc pełniejsze, bardziej radykalne, śmiałe i definitywne, bardziej przeniknięte duchem ofiary.

Jak mówiliśmy, drugie wołanie Jezusa jest dopełnieniem pierwszego. Porównajmy oba teksty i zobaczmy, co z tego wyniknie. Przede wszystkim przeanalizujmy je pod kątem językowym, semantycznym.
Termin „Bóg” z Psalmu 22 [21] w pierwszym wołaniu jest użyty w formie wezwania, które może wyrażać zagubienie we własnej nicości, w doświadczeniu opuszczenia przez Boga oglądanego w Jego transcendencji oraz oddzielenia od Boga („Święty”, Wieczny, Niezmienny). W drugim wołaniu Jezus używa słów Psalmu 31 [30]. Zwracając się do Boga jako do Ojca (Abba) posługuje się swoim ulubionym określeniem, które dobrze wyraża intymność wymiany pomiędzy serdecznością Ojca i oddaniem Syna.
Co więcej, w pierwszym wołaniu Jezus stawia Bogu pytanie „czemu?” Czyni to oczywiście z głębokim szacunkiem dla Jego woli, władzy i nieskończonej wielkości, jednak nie ukrywając uczucia ludzkiego przerażenia, całkowicie zrozumiałego wobec tego rodzaju śmierci.
«« | « | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg
« » Marzec 2024
N P W Ś C P S
25 26 27 28 29 1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31 1 2 3 4 5 6
Pobieranie... Pobieranie...