Słowo Boże i ludzkie frasunki - Przyjaciel i nieprzyjaciel

Innym przyjacielem Boga był Mojżesz. Ten prorok rozmawiał z Bogiem twarzą w twarz i również jego prośby zapobiegły zagładzie, jaką Pan chciał skierować wobec Izraelitów za niewierność: „I jeszcze powiedział Pan do Mojżesza: «Widzę, że lud ten jest ludem o twardym karku. Zostaw Mnie przeto w spokoju, aby rozpalił się gniew mój na nich. Chcę ich wyniszczyć, a ciebie uczynić wielkim ludem». Mojżesz jednak zaczął usilnie błagać Pana, Boga swego, i mówić: «Dlaczego, Panie, płonie gniew Twój przeciw ludowi Twemu, który wyprowadziłeś z ziemi egipskiej wielką mocą i silną ręką? Czemu to mają mówić Egipcjanie: W złym zamiarze wyprowadził ich, chcąc ich wygubić w górach i wygładzić z powierzchni ziemi? Odwróć zapalczywość Twego gniewu i zaniechaj zła, jakie chcesz zesłać na Twój lud. Wspomnij na Abrahama, Izaaka i Izraela, Twoje sługi, którym przysiągłeś na samego siebie, mówiąc do nich: "Uczynię potomstwo wasze tak liczne jak gwiazdy niebieskie, i całą ziemię, o której mówiłem, dam waszym potomkom, i posiądą ją na wieki"». Wówczas to Pan zaniechał zła, jakie zamierzał zesłać na swój lud.” (Wj 32,9-14)

Inne biblijne opowieści ukazują przyjaźń pomiędzy ludźmi: teściową a synową (Noemi i Rut w Księdze Rut) czy synem królewskim a młodzieńcem, namaszczonym przez Boga na następnego króla Izraela (Jonasz i Dawid w 1 Księdze Samuela). Przedstawione historie mówią o tym, jak ważna w przyjaźni jest obecność przyjaciela, doświadczenie pomocy i dobrej rady z jego strony. Przyjaźnie te nie kończą się wtedy, gdy jedna z osób znajduje się w trudnym położeniu, ale wprost przeciwnie, obecność przyjaciela i jego wiara, zaufanie pomagają wiele przeciwności znieść i przezwyciężyć. Śmierć przyjaciela powoduje ogromny ból i poczucie niepowetowanej straty: „Góry Gilboa! Ani rosy, ani deszczu niech na was nie będzie, ani pól żyznych! Tu bowiem została skalana tarcza mocarzy. Nie, tarcza Saula nie była namaszczona oliwą, lecz krwią poległych, tłuszczem mocarzy. Łuk Jonatana nigdy się nie cofał, i miecz Saula nie wracał daremnie. Saul i Jonatan, kochający się i mili przyjaciele, za życia i w śmierci nie są rozdzieleni. Byli oni bystrzejsi od orłów, dzielniejsi od lwów. O, płaczcie nad Saulem, córki izraelskie: On was ubierał w prześliczne szkarłaty, złotymi ozdobami upiększał stroje. Jakże zginąć mogli waleczni, wśród boju Jonatan przebity śmiertelnie? Żal mi ciebie, mój bracie, Jonatanie. Tak bardzo byłeś mi drogi! Więcej ceniłem twą miłość niżeli miłość kobiet.” (2 Sm 1,21-26); „A ja, gdy chorowali, wór przywdziewałem, umartwiałem się postem i moja modlitwa wracała do mojego łona, jak po stracie przyjaciela czy brata. Chodziłem jak w żałobie po matce sczerniały i pochylony.” (Ps 35,14).

W Nowym Testamencie również ukazana jest przyjaźń: pomiędzy Maryją i Elżbietą, pomiędzy Jezusem i Jego uczniami, a także między Jezusem a Łazarzem, Marią i Martą. O związkach przyjaźni, jakie zawiązały się podczas pracy misyjnej, świadczą też Listy Pawła Apostoła: „Dziękuję Bogu, któremu służę jak moi przodkowie z czystym sumieniem, gdy zachowuję nieprzerwaną pamięć o tobie w moich modlitwach. W nocy i we dnie pragnę cię zobaczyć” (2 Tm 1,3); „Albowiem Bóg jest mi świadkiem, jak gorąco tęsknię za wami wszystkimi [ożywiony] miłością Chrystusa Jezusa.” (Flp 1,8) i świętego Jana: „Pokój niech będzie z tobą! Przyjaciele ślą ci pozdrowienia. Pozdrów imiennie każdego z przyjaciół!” (3 J 1,15)

Księgi mądrościowe w Biblii poświęcają dużo miejsca istocie przyjaźni. Czemu przyjaźń między ludźmi jest tak istotna? Otóż „Żelazo żelazem się ostrzy, a człowiek urabia charakter bliźniego” (Prz 27,17); „Kto z mądrym przestaje - nabywa mądrości, towarzysz głupców poniesie szkodę.” (Prz 13,20).