Święto znad Nilu

A co na Zachodzie? Do XII wieku liturgia łacińska łączyła trzy w jedno, czyli 6 stycznia wspominała: chrzest w Jordanie, pokłon mędrców i cud wina. Ślad tej jedności jest do dziś zachowany w liturgii godzin. Antyfona do Pieśni Zachariasza z jutrzni Objawienia Pańskiego brzmi: „Dzisiaj się Kościół złączył z Chrystusem, swoim Oblubieńcem, który go z grzechów obmył w Jordanie, biegną mędrcy z darami na królewskie gody, a woda przemieniona w wino cieszy biesiadników”. Z czasem w zachodniej liturgii święto Objawienia Pańskiego zostało zdominowane przez Trzech Króli.

W Ewangelii nie ma mowy ani o królach (lecz o mędrcach czy magach), ani o ich liczbie (są trzy dary, ale nie podaje się liczby osób!). Królami nazwał ich Cezary z Arles (VI w.), a ich rzekome imiona pojawiły się dopiero we wczesnym średniowieczu: Kasper (lub Kacper), Melchior i Baltazar. W 1164 roku miało miejsce sprowadzenie domniemanych relikwii Trzech Mędrców z Mediolanu do Kolonii. To wydarzenie przyczyniło się do powstania tradycji, która z czasem zdominowała święto Objawienia Pańskiego. Wspomnienie chrztu w Jordanie przesunięto w zachodniej liturgii na niedzielę po 6 stycznia i ten dzień zamyka liturgiczny okres Bożego Narodzenia.

Betlejem dla wszystkich

Ze świętem Objawienia Pańskiego wiąże się zwyczaj błogosławienia złota, kadzidła, mirry oraz kredy. Błogosławieniu domów podczas tzw. kolędy towarzyszy napisanie inicjałów trzech mędrców (K + M + B) oraz bieżącego roku. Można to odczytywać jako życzenie, by w tym domu nie zabrakło mądrości wskazującej drogę do Boga. Ten skrót jednak rozumieć należy także inaczej: Christus (C=K) mansionem (M) benedicat (B) – niech Chrystus błogosławi to mieszkanie.

Istotą święta Objawienia Pańskiego nie jest wspominanie pokłonu mędrców, nie należy traktować tego dnia jako własnego święta Kaspra, Melchiora i Baltazara, tak jak wspominamy świętych. Najstarszą i najgłębszą treścią święta jest prawda o Bogu, który objawia się w ludzkiej postaci. Daje się ludziom stopniowo poznać, odkrywa swoją tajemnicę, aby zbudować z nami więź, zaprzyjaźnić się. Przychodzi jako Zbawiciel nie tylko narodu wybranego, ale całej ludzkości. Mędrcy są reprezentantami narodów pogańskich, ludzi wszystkich szerokości i długości geograficznych, wszystkich kultur i religii. To święto uniwersalizmu Dobrej Nowiny o Jezusie. Dlatego modlimy się tego dnia w intencji misji. Nie interesują nas specjalnie historyczne okoliczności wyprawy mędrców. Ich droga do Betlejem jest symbolem duchowej drogi każdego wierzącego. Bóg jest wśród nas, ale kto chce Go spotkać, musi rozpoznać znaki, wyruszyć w podróż, upaść przed Nim w postawie adoracji, złożyć dary i wrócić inną drogą do siebie.